Tijdelijk grasland 20 procent duurder dan blijvend grasland

Tijdelijk grasland is ongeveer even duur als snijmaisland, constateren het Kadaster en Wageningen Social & Economic Research. Kijkende naar een periode van ruim tien jaar, dan bestaat driekwart van het verhandelde grasland uit blijvend gras. De rest is tijdelijk grasland (22 procent) en natuurlijk grasland (1 procent).

De helft van de weilanden in Nederland bevindt zich in de provincies waar de melkveehouderij het sterkst vertegenwoordigd is: Friesland, Overijssel en Gelderland. In deze provincies is het aandeel blijvend grasland ook het hoogste, met 75 tot ruim 80 procent.

Noord-Brabant heeft relatief veel tijdelijk grasland (40 procent). Volgens de onderzoekers wordt in die provincie meer samengewerkt tussen akkerbouwers en melkveehouders. Bovendien zijn daar meer veehouders die van oudsher ook akkerbouwgewassen telen. Een derde factor is dat in Noord-Brabant in de afgelopen jaren veel melkveehouders zijn gestopt. Die grond wordt nu benut voor de teelt van ruwvoergewassen of verhuurd aan akkerbouwers.

De grootste prijsverschillen tussen blijvend en tijdelijk grasland zijn te vinden in Noord-Holland en Flevoland. In deze provincies wordt voor tijdelijk grasland bijna 30.000 euro per hectare meer betaald dan voor blijvend grasland. In Limburg is het verschil nagenoeg verwaarloosbaar; tijdelijk grasland is slechts 1 procent duurder. In Gelderland is tussen 2020 en 2024 gemiddeld meer betaald voor blijvend grasland dan voor tijdelijk grasland. Het verschil bedraagt zo’n 4,5 procent.