'Het mooie van fruit telen is leven op het ritme van de seizoenen'

De fruithoofdstad van België, zo wordt Sint-Truiden ook wel genoemd. Appels, peren en kersen worden er in groten getale verbouwd. Het is in deze streek dat Ludo Lousbergh en Annick Moonen elkaar begin jaren negentig ontmoeten. Allebei komen ze van een gemengd bedrijf. 'We hebben elkaar ontmoet bij snoeiles', zegt Annick Lousbergh. Ludo is haar leraar. Het paar neemt in 1993 het fruitbedrijf van Ludo's ouders over en trouwt in 1995.

Een bloeiend fruitbedrijf wordt opgebouwd. Het groeit en verdubbelt tot zo'n 22 hectare appels en peren. Beide ondernemers zijn daarnaast bestuurlijk actief. Ze herbergen zo'n twintig stagiairs, zowel van de dichtstbijzijnde landbouwschool in Geel als uit Nederland. Naast hun woonhuis staat de opslagloods en een woning waar achttien seizoensarbeiders kunnen verblijven. Een Roemeense familie keert al jaren elk plukseizoen terug.

Kinderen krijgen de ondernemers lange tijd niet. Het lijkt er niet meer van te komen, maar in 2018 worden ze alsnog trotse ouders van dochter Lisa-Marie. Nu Ludo Lousbergh 65 is, begint het stilaan tijd te worden het bedrijf over te dragen. Overdragen aan hun dochter is geen optie. 'Als we wachten tot Lisa-Marie 20 is, is Ludo 80', schetst Annick Lousbergh het probleem. Nog los van de vraag of zij tegen die tijd het bedrijf überhaupt wil overnemen.

Het ondernemerspaar besluit in de zomer van 2023 dat het bedrijf, inclusief het eigen woonhuis, moet worden verkocht. 'We hadden toen een mooie oogst hangen en dat leek ons een goed moment om te verkopen', zegt Ludo Lousbergh. Interesse in het bedrijf is er al vanaf dat moment. Maar tot verkoop is het tot op heden niet gekomen.

Daarvoor zijn verschillende oorzaken aan te wijzen, constateren de telers. Allereerst willen ze het woonhuis, de huisvesting voor seizoensarbeiders en de grote loods met koelcellen in één keer verkopen. Samen met de twaalf percelen die in een straal van 5 kilometer rondom het bedrijf liggen. 'De percelen verkopen is geen probleem, daar is veel interesse voor. Maar het woonhuis dat verbonden is aan het bedrijf belemmert geïnteresseerden wel', geeft Annick Lousbergh toe.

Vraagprijs: 3 tot 4 miljoen

De overnamesom is een struikelblok. De ondernemers willen tussen de 3,5 en 4 miljoen euro krijgen voor hun bedrijf, afhankelijk van het seizoen van overname. Dat is het ook waard, stelt Ludo Lousbergh. Van afbouwen is allesbehalve sprake.

Lousbergh somt op wat er op het bedrijf gebeurt om het toekomstbestendig te houden. 'We hebben recent twee waterputten geboord, werken aan de bodem en hebben dure, specifieke koelinstallaties die we maandelijks laten controleren. Er zijn vier trekkers. Niet de jongste, maar wel goed onderhouden.'

Daarbij hebben de ondernemers vijf jaar geleden twee nieuwe spuitmachines gekocht en elk jaar vernieuwen ze een stuk areaal. 'We hebben 1 miljoen kilo bewaring, een sorteermachine en zijn Global Gap-gecertificeerd. Het bedrijf is rendabel en onmiddellijk instapklaar', zegt Lousbergh.

Het echtpaar wil het bedrijf niet zomaar aan de eerste de beste verkopen. Lousbergh: 'Er zit veel emotie achter. Een groothandel wilde het overkopen en vergroten. Maar wij hebben liever iemand zoals in de kersteditie van Nieuwe Oogst; een jonge ondernemer die staat te trappelen om een bedrijf over te nemen. Die jongeren willen ook wel, maar krijgen het bij de bank niet makkelijk rond.'

Nederlander ook welkom

Voor een overname is een groot bedrag aan eigen vermogen nodig, zien de fruittelers. Voor jonge boeren in België is er weliswaar een mooie subsidie van 30 tot 40 procent op onder meer materiaal en machines, maar niet op woningen en landbouwgrond. Een Nederlandse ondernemer is ook welkom. 'Het is hier iets goedkoper werken dan in Nederland, wat minder gereglementeerd ook. En het klimaat is net iets beter.'

Ondertussen staat het bedrijf bijna een jaar te koop, stoppen steeds meer kleine bedrijven en blijven de grotere over. 'Niet alleen starten, maar ook overdragen kent zijn uitdagingen', concludeert Annick Lousbergh. 'Maar we wisten dat het iets voor de lange termijn zou zijn. Toen we besloten dat we wilden verkopen, zeiden we: binnen nu en vijf jaar.'

Want Lousbergh en haar man halen nog altijd veel plezier uit het bedrijf. 'Zoals we altijd hebben gedaan. Ieder jaar is een uitdaging. Neem afgelopen zomer. Die verliep goed, maar in september kregen we ineens zonnebrand. Het is nooit saai en elk jaargetijde is er ander werk. Het mooie van dit vak is leven op het ritme van de seizoenen.'