Nieuw stalsysteem voor hennen heeft mestschuifel en stofbadhuis

In het ontwerp is de scharrelruimte bedekt met een dikke laag houtsnippers. De mest droogt daarin uit en valt uiteen door de scharrelende kippen. De kleine deeltjes mest zakken tussen de snippers door. Een grote, ondiepe bak schuift onder de snippers door en neemt de mest mee.

In een proefopstelling is gebleken dat de schuifel in staat is vrijwel alle mest uit het strooisel te zeven en mee te nemen. Dat zorgt voor aanmerkelijk minder ammoniakemissie, zo blijkt uit het onderzoek. Wordt de scharrelruimte van een laag grove snippers voorzien, dan kunnen de hennen geen stofbad meer nemen. Dat vergt fijn materiaal.

Apart stofbadhuis

Daarom wordt binnen het stalconcept een stofbadhuis opgenomen. Dat is een aparte ruimte, weg van het scharrelgebied, waar de kippen een stofbad kunnen nemen. Deze bestaat uit een bak met een laag zand of kokosgruis voor het baden en ruimte om de veren weer uit te schudden. De hennen kunnen zo hun natuurlijke gedrag blijven uitoefenen.

Doordat het stofbadhuis zich in een aparte ruimte bevindt, verspreidt de fijnstof niet. De verwachting is dat het systeem ook een forse reductie van fijnstof oplevert. In verder onderzoek moet dat exact worden vastgesteld. De ervaringen met het stofbadhuis vloeien voort uit onderzoek naar functiegebieden waarbij de onderzoekers Ellen van Weeghel en Bram Bos van Wageningen Livestock Research betrokken zijn.

'Vroeger richtte ons onderzoek zich vooral op het voorkomen van problemen, zoals blessures en stress. De focus verschuift nu naar de voorkeuren van het dier. De uitdaging is om goed te meten wanneer kippen het naar hun zin hebben. Het is bijvoorbeeld een teken als ze speels gedrag vertonen als we verrijkingen zoals strobalen, zitstokken en stofbaden plaatsen, maar we willen dan ook weten of ze zich daadwerkelijk gelukkig voelen', geeft collega-onderzoeker Ingrid de Jong aan van Wageningen Livestock Research aan.

Functiegebieden

De WUR-onderzoeker noemt kippen 'verrassend leuke dieren'. Ze zijn volgens haar interessant om te bestuderen vanwege hun brede scala aan gedrag. Als voorbeeld haalt De Jong een project aan over lichtwaarneming waarbij de lichtintensiteit, kleur, uv-verrijking en combinaties worden bestudeerd. Daaruit blijkt dat vleeskuikens in de proef vaker naar een lichter gebied lopen om te foerageren en naar een donkerder gebied om te rusten.

'Dan heb je mogelijk zones nodig die de huidige huisvesting niet heeft. Deze voorkeuren zouden kunnen verschillen per ras, leeftijd en individuen', aldus De Jong. Op basis van dergelijk onderzoek geeft Wageningen University & Research advies en ontwikkelt ze hulpmiddelen voor en met boeren, stal- en apparaatontwerpers en andere belanghebbenden. Zo is het stofbadhuis ook tot stand gekomen.