'Slaan we niet een beetje door?'

Als ik die term hoor, dan denk ik aan de Piramide van Maslow. Voedsel is een van de basisbehoeften van een mens. Dan bedoel ik gezond voedsel, met toewijding geproduceerd door boer en tuinder. Verse aardappelen en appels, wortelen, prei en bloemkool, melk en kaas en op zijn tijd een vers stuk vlees.

Nadrukkelijk bedoel ik niet de ultra-processed foods die misschien wel voldoende calorieën leveren, maar weinig voedingswaarde kennen. Veel Nederlanders kiezen ervoor: uit gemak, uit onwetendheid of omdat vers voedsel zo duur is.

Ik vind het een morele verplichting van de toekomstige regering om, samen met onze sector, vol in te zetten op de beschikbaarheid en betaalbaarheid van gezond voedsel van dichtbij. Maar dan moet een agrarisch ondernemer wel de ruimte krijgen om al die gezonde gewassen te telen. Een abc’tje, zou je denken.

Alleen niet in Nederland. Daar krijgen boeren en tuinders te maken met steeds meer beperkende maatregelen ten faveure van bodem en water. Alleen al in ‘mijn’ provincie Noord-Brabant is de kans groot dat de komende jaren op 110.000 hectare vruchtbare grond beperkingen worden opgelegd. Dat zijn 160.000 voetbalvelden. Moet u eens uitrekenen hoeveel tonnen gezond voedsel dat zijn. Slaan we niet door, denk ik dan.

Het is immers ook een keihard boerenbelang dat bodem en water gezond zijn. Daarom pleit ik ervoor om volgens het aloude Poldermodel de handen ineen te slaan om de productie van ons gezonde voedsel en de kwaliteit van water en bodem te bewaken. Anders weet ik het thema voor de volgende Tweede Kamerverkiezingen al.