'Komkommertijd of toch topdrukte?'

Het begint met twee weken op de camping. De eerste twee dagen van die kampeerperiode beginnen met een cursus 'loslaten'. Dan doel ik op een zevenjarige met drie zwemdiploma's en een gps-/belhorloge die hij alleen gebruikt als hij honger heeft of een plan heeft bedacht waar hij of geld of de lengte of kracht van een ouder bij nodig heeft. Kortom: die zien we dus niet meer terug.

Nummer drie is een half jaar geleden begonnen met lopen. Mijn basisconditie blijft daardoor goed op peil en mijn koffie-inname is drastisch verminderd. Niet zozeer omdat ik minder zin heb in koffie, maar vooral omdat de koffie nu de helft van de tijd koud staat te worden op tafel.

Ook de echte survival skills, zoals je niet laten kennen als het een beetje regent en stampen door de modder, hebben we tijdens het kamperen opgedaan. We moesten wel, anders kwamen de tent niet uit. Hiermee hebben we ook meteen de levenslessen van verwachtingen bijstellen, met tegenslagen omgaan en creatief anticiperen in de momenten dat het zo gaat als bedoeld afgevinkt.

Eenmaal thuis aangekomen kun je door de bergen het bos niet meer zien. De wasdag is veranderd in een wasweek. De cursus om alles in behapbare stukjes te verdelen, vindt letterlijk hier plaats.

Maar ook thuis gaat het vakantieleven door. Want waar twee van de drie kinderen op mijn werkdagen normaal tot 14.30 uur op school zitten en worden vermaakt, is dat nu de taak van de moeder. Binnen- en buitenspeeltuinen, musea, dierenparkjes, picknicken in de tuin, door het hele huis Duplo-treinsporen bouwen, pretparken en ga zo maar door, het komt allemaal voorbij.

Toch klaag ik niet, hoor. Ik geniet op en top van de jongens en van hun streken. Ik begrijp ook goed dat ik dit mijzelf allemaal aandoe. Daarbij hebben ze nu ook de leeftijd bereikt waarop dingen ondernemen ook gezellig en leuk is.

De twee dagen waarbij de opa's en oma's het vakantieritme voortzetten, gebruik ik voor post wegwerken, mailtjes beantwoorden en andere noodzakelijke dingen.

Over een paar dagen gaan de kinderen weer naar school. Dan ontstaat er weer ritme en regelmaat in het leven en zijn discussies over normale zaken, zoals de vraag: 'Moet ik ook fruit eten in mijn vakantie?', weer voorbij.

Ik kan echt niet wachten tot mijn komkommertijd weer begint.