Recensie: documentaire geeft veelzijdig en emotioneel beeld van komst wolf

Wolvenland laat anderhalf uur lang zowel de worsteling van schapenhouders als het enthousiasme van natuurbeheerders zien over de komst van de wolf. En meer dan dat.

Wat opvalt zijn de natuurgetrouwe, prachtige beelden van mensen in hun eigen omgeving. Op een doosje suikerklonten aan haar keukentafel legt een schapenhouder de werking van haar wolvenraster uit. Ondertussen haalt de ondernemer lepels uit de bestekla om haar uitleg kracht bij te zetten. De beelden die de kijker ook bijblijven, zijn die van de geconcentreerde handelingen van de taxidermist die wolf Toska opzet. En de schaapsherder die op een bankje in een natuurgebied emotioneel verslag doet van een wolvenaanval in zijn kudde en een kuddebeveiligingshond heeft aangeschaft.

Of je nu voor- of tegenstander bent, de emotie van beide partijen is duidelijk zichtbaar in de documentaire. De kijker voelt de pijn van de schapenhouder in de Zuid-Bommelerwaard die nog steeds aangeslagen is doordat een wolf 47 lammetjes en schapen heeft 'vermoord'. Die doodgebeten dieren zijn 'niet om aan te zien. Daar krijg je als boer een gigantische kater van'.

Maar ook de beelden van de aangereden wolf Toska laten niet onberoerd. Een medewerker van Natuurmonumenten heeft 'flink lopen vloeken' toen hij van het nieuws op de hoogte werd gebracht. Een hele afscheidsceremonie volgt. 'Ineens ligt ze in de werkschuur, dood. Ik heb haar even achter haar oren gekroeld.' Anderen komen eropaf vanwege de 'unieke kans'. 'Ze hadden nog nooit een wolf van dichtbij gezien.'

Met Wolvenland laat Koppen verschillende kanten van de wolvendiscussie zien. 'Veel mensen zijn eenzijdig geïnformeerd. Met de film hoop ik dat ze meer kennis van zaken krijgen. Ik snap beide partijen. Het is een ingewikkeld probleem waar nog geen oplossing voor is.'

Wolvenland is een coproductie van Witfilm en KRO-NCRV. De omroep zendt de documentaire uit op Hemelvaartsdag, 18 mei.