Methaanemissie vers gras mogelijk te hoog ingeschat

De resultaten van de meta-analyse over 2020 en 2021 laten zien dat de enterische methaanemissie het laagst is bij volledige weidegang en bij gras met een korte groeiduur, ongeacht het jaar of de periode. De gemiddelde methaanopbrengst bij volledige weidegang was 17,2 gram methaan per kilo droge stof. Dit was bij zomerstalvoedering 18,3 gram en bij graskuil 21,0 gram.

Ook de groeiduur van gras blijkt relevant, maar hier zijn de verschillen kleiner. De methaanopbrengst van gras met een korte groeiduur bij beperkte weidegang was 20,0 gram methaan per kilo droge stof en bij beperkte weidegang op lang gras was dit 20,9 gram methaan per kilo droge stof.

De gemeten spreiding in methaanemissie hangt af van seizoen, oogstmethode en groeistadium. Dat biedt perspectief voor het verminderen van enterische methaanemissie. De onderzoekers concluderen dat de methaanemissie van vers gras samenhangt met de kwaliteit van het verse gras tijdens het seizoen.

Meer uitstoot bij ruwe celstof

Verschillende voedingswaarden van het verse gras lijken de methaanemissie te beïnvloeden. Uit dit onderzoek blijkt namelijk ook dat de methaanopbrengst hoger was bij een hoger NDF- of ruwecelstofgehalte of een lagere verteringscoëfficiënt van organische stof. Dit is in lijn met inzichten uit eerder onderzoek.

Een opvallende hypothese is dat de afbraak van suikers mogelijk anders verloopt bij vers gras dan bij graskuil en op basis van eerder onderzoek. Dit wordt in het vervolg van het onderzoek verder uitgezocht.

Gemiddelde emissiefactor

De huidige gemiddelde emissiefactor houdt geen rekening met seizoen, oogstmethode en groeistadium en wordt, gezien de resultaten uit dit onderzoek, mogelijk te hoog ingeschat. Volgens de onderzoekers is het belangrijk dat de factoren die invloed hebben op de emissie, worden meegenomen voor een juiste bepaling. Zo bleek dat bij voorjaarsgras de methaanemissie in beide jaren onder de 14,8 gram per kilo droge stof te liggen.

Wageningen Livestock Research wil daarom kijken naar welke mechanismen de methaanemissie van het gras veroorzaken om vervolgens te werken aan een nieuwe emissiefactor. Ook wordt bekeken hoe melkveehouders vers gras kunnen inzetten om de methaanemissie te verlagen.