Enschedese melkveehouders delen passie voor het vak met scholieren

Het decor van de leef- en woonomgeving van melkveehouderij Hobbelt zou niet misstaan als filmlocatie in realityserie Boer zoekt Vrouw. Met Bo, de boerenfoxhond, die zijn aversie tegen de rondlopende katten op de boerderij niet onder stoelen of banken steekt. En dan de meer dan honderd koeien, die gemolken worden door een robot en 's zomers vrij kunnen grazen op groene weiden omringd door het bosrijke Twentse landschap. Juist net die beelden leveren ongetwijfeld prachtige plaatjes op.

Maar voor wie dan de hoofdrol zou moeten zijn? 'We maken er weleens geintjes over om ons op te geven', zegt Koen Hobbelt met een voorzichtige lach om zijn mond. De 30-jarige is nog vrijgezel: 'Het zal wel een keer tijd worden voor een relatie, maar om dan ook op televisie te moeten? Dat vind ik nogal wat. Nee, laat dan maar zitten.'

Al decennialang runnen echtpaar Wilma en Henk Hobbelt met Henk’s vader het melkveebedrijf.. De familiegeschiedenis gaat ver terug in de tijd. De authentieke boerderij die hun voorouders bestierden stamt al uit het jaar 1906. Maar de oude boerderij werd afgebroken, maakte plaats voor nieuwbouw en de tijden veranderden.

Melkrobots

Van een gemêleerd veeteeltbedrijf met koeien, varkens en kippen ging de boerderij langzamerhand over naar een volledige melkveehouderij. Het ambachtelijke handwerk maakten ze alle drie nog mee. Nu zijn het twee melkrobots die de koeien melken. 'We hebben nu 140 melkkoeien', vertelt Henk. 'Het jongvee wordt uitbesteed.'

Inmiddels neemt zoon en kleinzoon Koen Hobbelt bijna het bedrijf over. 'Ik wilde dat niet van jongs af aan, want ik was goed met computers en wilde de IT in. Maar toen ik ongeveer 16 jaar was, begon ik toch besmet te raken met het boerenvirus. Acht uur per dag achter een computer zitten, bleek toch niet ideaal.'

Het bloed kroop dus waar het niet gaan kon en Hobbelt besloot een opleiding te volgen aan de Hogere Agrarische School in Den Bosch. En met succes, want hij haalde zijn diploma. 'Ik ben blij met mijn keuze, want ik kan echt genieten van de vele processen die een melkveebedrijf met zich meebrengt. En ik ben lekker buiten en met de dieren bezig.'

Terwijl Henk en Koen Hobbelt vooral de boerderij runnen, geeft Wilma Hobbelt naast haar dagelijkse werkzaamheden voorlichting aan leerlingen van de basisschool vanaf groep 3 tot en met 8. Dat doet ze in het kader van het project Kiekeboer'n. 'We zijn een groep enthousiaste Twentse agrariërs, die graag willen laten zien wat er allemaal bij ons op de boerderij gebeurt', aldus Wilma Hobbelt.

'Er zijn drie lespakketten die aangepast zijn aan het niveau van de groep. Voor een rondleiding hier op de boerderij neem ik de kinderen in kleine groepjes mee. Die duurt twee uur. Ze doen opdrachten, maken kennis met de koeien en kalfjes en krijgen onder andere uitleg over hoe de melkrobot werkt', vertelt Hobbelt.

De kinderen vinden het volgens Hobbelt prachtig, omdat ze ook de kalfjes melk mogen geven, de koeien mogen voeren of andere klusjes doen. 'Het beleven staat centraal. Eerst kijken ze een beetje de kat uit de boom, maar wanneer ze eenmaal gewend zijn, gaan ze helemaal los.'

Hobbelt vindt het mooi om de kinderen rond te leiden. Het geeft de ondernemer energie om te zien hoe enthousiast de jeugd wordt van een middagje meelopen op de boerderij. 'En ja, ik ben er wel druk mee, want ik ben een halve dag bezig met de voorbereiding van een les. Maar dat vind ik niet erg, want ik vind het belangrijk om te laten zien wat wij doen en waar ons eten en drinken vandaan komen. Voorlichting op jonge leeftijd geven, is hard nodig.'

Die mening delen Henk en Koen Hobbelt ook. Ze willen niet spreken van een kloof tussen boer en burger, maar dat er veel onwetendheid is over het boerenleven is een ding dat zeker is. Want het komt weleens voor dat de familie minder leuke opmerkingen krijgt over waar ze mee bezig zijn.

Koen Hobbelt geeft een voorbeeld: 'Een van onze koeien maakte een tijdje terug een flinke spagaat in de stal. Om bij te komen van haar val, hebben we haar naar het weiland gebracht voor het huis. Want daar had ze meer grip door het zachte gras en lag ze lekker in het zonnetje. Maar ja, dat zag er natuurlijk niet zo goed uit. Toen hebben we mensen aan de deur gehad met de vraag of we wel goed voor die koe waren. Pas toen we het uitlegden, was er begrip. Dus dat geeft wel aan dat er nog veel onwetendheid is.'