Opvolgers zorgboerderij investeren met potstal in toekomst

De potstal met plaats voor 25 stuks vleesvee is de blikvanger op het erf van zorgboerderij Blommendal. Onlangs gingen de Hereford-koeien voor het eerst naar hun nieuwe huisvesting. 'Hier durf ik weer tussen de dieren te lopen. In de oude stal was er veel minder ruimte', zegt deelnemer Silvana. 'Bij de koeien kom ik tot rust. Ik vind het fijn dat ik ze grof kan knuffelen. Dat kun je niet met een konijn', onderstreept ze de meerwaarde van grootvee op een zorgboerderij.

Dennis Blom is duidelijk: zonder koeien heb je geen zorgboerderij. 'Het zijn fantastische beesten. Zij oordelen niet.' Blom junior is de drijvende kracht achter de totstandkoming van de stal, een investering van zo'n 300.000 euro. De familie kreeg hulp van een timmerman, maar deed ook veel zelf. Zoals ze ook de oude varkensstal en kippenstal herbestemden. 'Hoe we dat doen? We kijken vooral veel op YouTube. Naast begeleider ben ik elektrotechnicus', zegt Blom.

Afkickverschijnselen

Tot bijna vier jaar geleden werd er nog gemolken op Blommendal. De twintig stuks koeien waren niet rendabel en vleeskoeien pasten beter bij de zorgboerderij. 'Nadat de koeien waren verkocht, kreeg ik afkickverschijnselen', zegt Kees Blom, de vader van Dennis. Ik heb een maand niet best geslapen. Zonder koeien kon ik niet.'

Naast Hereford heeft het bedrijf Verbeterd Roodbont en MRIJ, maar ze gaan helemaal over op het van oorsprong Engelse ras. 'Deze koeien kalven makkelijker af. Een keizersnede of dood kalf vinden deelnemers al snel zielig', verklaart Blom.

Vleesvarkens- en melkveebedrijf

De zorgboer nam in 2006 het vleesvarkens- en melkveebedrijf over van zijn moeder. Uitbreiden naar duizend vleesvarkens was niet haalbaar en de prijzen waren ook slecht, herinnert hij zich. 'Naast veehouder was ik servicemonteur. Ik kwam veel op zorgboerderijen. Mijn vrouw werkte in de zorg en we zagen mogelijkheden om zelf een zorgboerderij te beginnen. Het is echt maatschappelijk ondernemen. De jongens die mij helpen, moeten wel wat willen.'

Dennis Blom heeft vandaag twee tieners onder zijn hoede die lastig zijn te motiveren. Terwijl bijna iedereen na de pauze zijn werk weer vervolgt, blijven de jongens op de bank hangen. Vanmiddag gaat Blom met hen naar de kerstmarkt in een verzorgingshuis. Daar verkopen ze op de zorgboerderij gemaakte decoraties. 'Ze hebben een time-out op de middelbare school. Het is pittig om hen in beweging te krijgen. Maar iets leuks in het vooruitzicht, zoals trekkerrijden, helpt enorm.'

De decoraties worden gemaakt in 't Prutshuus, waar tien deelnemers dagbesteding hebben. Medewerker Allard Broers probeert hen hiermee uit hun schulp te halen. 'Dat is een groeiproces. Iemand had nog nooit een accuboormachine in handen gehad. Na weken oefenen zette hij kerstbomen in elkaar.' 'De jongens hebben vaak verborgen talenten', merkt Blom. 'Ik sta er versteld van wat ze allemaal maken. Ze zijn creatief.'

Ouders doen stapje terug

Ook voor Blom geldt dat hij het liefst met zijn handen werkt. 'Kantoorwerk is niets voor mij. Al dat papierwerk. Gelukkig vindt mijn zus het wel leuk om zich bezig te houden met de administratie. Wij vullen elkaar goed aan.' Nadat zijn ouders ruim zeventien jaar aan het roer van het bedrijf stonden, is het tijd voor zijn zus Monique en hem om hun toekomst uit te stippelen. De tweeling zal binnen vijf jaar het bedrijf overnemen. Ze hebben nu ook nog een baan buitenshuis. Hun ouders doen een stapje terug. 'Wij kunnen goed met elkaar praten. We betrekken onze vier kinderen overal bij', zegt moeder Bea Blom.

Broer en zus zijn verantwoordelijk voor Zorgcamping De Ruif. Het was Dennis' idee om op 1 hectare met agroforestry te beginnen. Dit weekend worden de eerste bomen geplant voor de voederhaag. 'Door een imkercursus merkte ik dat we de biodiversiteit nog kunnen versterken. Uiteindelijk hopen we sap te maken van het fruit dat we in de boerderijwinkel kunnen verkopen.'

Trots

Hij zegt het niet met zoveel woorden, maar Kees Blom is zichtbaar trots op die stappen die zijn kinderen maken. 'Agroforestry is een nieuwe uitdaging. Het heeft wel wat. Tijden veranderen.' Bea Blom: 'Onze valkuil is dat we misschien te groot worden. Daarom hebben we een deelnemersstop. Als je alle verhalen hoort, dan wil je iedereen helpen. Wij doen dit niet om het geld, maar vanuit ons hart. Bij onze kinderen zie ik gelukkig hetzelfde.'

Dennis Blom licht het toe met een voorbeeld: 'Hier kwam een jongen die steeds woede-uitbarstingen had. Zijn ouders waren wanhopig. Hij heeft hier fietsen geleerd, ging later weer naar school en haalde zijn rijbewijs. Daar doen wij het voor.'