'Ook stikstofreductie in Canada'

Column Akkerbouw 20 sep 2022 om 11:00uur

In navolging op de wereldwijde berichten over problemen met stikstof heeft onze Canadese premier Justin Trudeau ook maar besloten een reductie van 30 procent door te voeren. Het gaat hoofdzakelijk om de beperking van het gebruik van stikstof uit kunstmest voor het jaar 2030.

Wij zien het als een losse kreet van een clown die voor een bepaalde groep mensen zijn populariteitsfactor probeert op te krikken. Dat heeft de premier hard nodig op dit moment.

Uiteraard staan de agrarische bladen ook hier vol van deze absurde plannen. Canada heeft namelijk geen stikstofprobleem. Het land bestaat voor 80 procent uit natuur en de overige 20 procent is uiterst dun bevolkt. We hebben geen mestoverschot maar eerder een groot tekort aan dierlijke mest.

Als er al sprake is van te veel stikstofuitstoot, dan komt dit voor een groot deel uit de grote steden. En in die grote steden wonen juist de kiezers van onze fantastische politieke leider.

We verkopen het voedsel alleen aan degenen die het nog kunnen betalen en de rest laten we gewoon verhongeren

Hans Wesseling, akkerbouwer in Vauxhall, Canada

Maar goed, ook hier hebben we dus te maken met een regering die geen kaas heeft gegeten van de landbouw en met alle winden meewaait om in haar zetel te kunnen blijven zitten. Wellicht is dit de reden dat de Nederlandse premier Mark Rutte en onze Justin het zo goed met elkaar kunnen vinden.

Ik zal eerlijk zeggen dat ik ben gestopt met me hier druk over te maken. Laten we gewoon stoppen met de kunstmest, koeien weg en doe de gewasbeschermingsmiddelen er ook gelijk maar bij.

In een van de reacties op mijn vorige column werd mij toch al verteld dat we slechts bezig zijn met het produceren van luxeproducten als kaas en hammen. Daar kunnen we immers prima zonder. Als agrarisch ondernemers niets anders kunnen produceren, dan moeten ze maar opkrassen en bezorgen ze ook geen overlast. Althans zo wordt geredeneerd.

Ik vind het prima. Dan oogsten we maar 2 ton tarwe van een hectare in plaats van 7 ton. Zolang ik er nog maar geld aan kan verdienen natuurlijk. Want mijn schoorsteen moet wel blijven roken, voordat ik de stekker eruit trek. We verkopen het voedsel alleen aan degenen die het nog kunnen betalen en de rest laten we gewoon verhongeren.

Dit is een absurde gedachte natuurlijk, maar ik durf het tegenwoordig niet volledig uit te sluiten. Het is een keuze van de besluitvormers en niet van ons als boeren. Mocht het ooit zover komen, verwijt het ons dan niet.