'Ergeren of verwonderen'

Het eerste is een natuurlijke reflex, het tweede is het beste voor je gezondheid. Een column als deze is een prachtig uithangbord om deze ergernis van je af te schrijven en leeg te lopen.

En ik kan u verzekeren dat er momenteel best veel dingen zijn waar ik een column over kan schrijven. Want leest u mee? Een kabinetsvorming die langer duurt dan de dracht van een koe, een Rabobank die steeds meer zijn boerenhart verliest, een parlement dat de hele dag staat te loeien als een koppel koeien die het niet zint wat er op de voergang ligt.

Of die zogenaamde hogeropgeleiden die met gekregen geld een modelboerderij beginnen. Wetenschappers die vanachter hun bedenksels de boer weer terug aan de greep willen hebben. En over het nieuwe bord-en-boerplannetje van Frans Timmermans.

Maar ja, het is bijna oud en nieuw, de dagen zijn kort de nachten lang en buiten loeit een harde coronastorm. Daarom denk ik dat ik me deze dagen maar ga verwonderen over het afgelopen jaar.

Van een vol melkglas in de put, van schuren met prachtige aardappelen, van een perceel perfect Engels raaigras, van een warm hok met mooi groeiende vleeskuikens, van een kopakker met suikerbieten, een koppel biggen dat gulzig drinkt aan de uier, aan jonge lammeren die al drinkend bijna hun moeder laten vliegen.

Aan de boerenzwaluwen die duikvluchten maken door de staldeur, aan een trekker die ploegt door de klei, aan een koppel net los gelaten pinken in het voorjaar, aan de blik van een stagiair die voor eerst geboortehulp geeft, aan een container vol met eieren, het veld van de buurman vol bloemen voor huisverkoop, de melkrobot die feilloos de uier van de koe weet te vinden en het samen laden van een vracht hooibalen met het biertje achteraf.

Dat zijn de dingen waar ik me deze feestdagen over ga verwonderen. Volgend jaar ga ik me wel weer ergeren. Ik wens u en uw naasten fijne, verwonderende feestdagen toe en veel boerenwijsheid in 2022.