'Dag pa'

Die ervaring wordt intenser, wanneer een familielid overlijdt. In mijn geval was het mijn vader, die eind november enigszins plotseling overleed. Het was een zeer onprettige ervaring, kan ik u vertellen. Mijn vader was het klassieke geval. Geboren net voor de oorlog, op twaalfjarige leeftijd gestopt met school en begonnen met werken op de boerderij.

Alles met de hand en het paard, geen stroom, riolering en centrale verwarming. Midden in een koude winternacht met een petroleumlichtje naar het kuikenhok is niet lekker. Of bieten rooien met bevroren handen, ook zoiets onprettigs. Echt comfort bood het dagelijkse boerenleven niet.

De markt was grillig en grenzen gingen open of dicht. Het was lang voordat Sicco Mansholt stabiliteit bracht in de Europese markt. De boer van nu vergeet nog weleens dat het alternatief voor de Europese Unie heel vervelend kan zijn. Mijn vader heeft ook ten volle gebruik kunnen maken van de klassieke OVO-drieluik (onderzoek, voorlichting en onderwijs).

De tijden van weleer dat de maatschappij nog investeerde in de landbouw, daar plukken wij als landbouw nog steeds de vruchten van. Maar iedere tuinder weet dat een boom een keer is uitgebloeid en dat je op tijd moet investeren om in de toekomst vruchten te kunnen blijven plukken. Hopelijk blijven ze dat in Den Haag beseffen.

Wat mijn vader betreft? Alleen maar dankbaarheid. Begonnen met de schep in de hand, geëindigd met de voercomputer. 65 jaar boer geweest, altijd bij de tijd, bedrijfsovername binnen vijf minuten geregeld. Nooit geklaagd, zelden gedemonstreerd en wetende dat net als alles op de boerderij er ook in zijn leven een moment van afscheid nemen zou zijn.

Dag pa…. en bedankt.