'Schieten op strijdmakkers'

Hoe absurd het ook mag zijn, het is wel de gebruikelijke gang van zaken in de agrarische sector. Een paar weken geleden hebben we weer een aflevering van een dergelijk tafereel gezien: AgriNL werd aan flarden geschoten.

AgriNL is een strijdmakker. Het netwerk heeft net als de boeren belang bij het behoud van zoveel mogelijk landbouw. Het is een krachtige strijdmakker, omdat het een flink stuk economie vertegenwoordigt en nauwe contacten heeft met de politiek.

De reden dat AgriNL aan flarden werd geschoten, is dat het communicatiefouten heeft gemaakt. Het netwerk heeft een bericht naar buiten gebracht dat niet door alle partijen werd onderschreven. Ook was er alleen overleg met LTO Nederland, terwijl mijns inziens ook NAJK, Agractie en Producenten Organisatie Varkenshouderij aan tafel hadden moeten zitten.

Bij de geallieerden zullen ook wel communicatiefouten zijn voorgekomen, maar ik heb nooit gehoord dat dit de reden was dat verschillende onderdelen elkaar aan flarden schoten. Je strijdt immers voor hetzelfde doel en hebt elkaar nodig. In het geval van communicatiefouten bespreek je die met elkaar, stemt alles beter op elkaar af en gaat samen verder.

Verbaasd en misschien ook wel verbijsterd was ik over de argumenten die ik op verschillende agrarische fora las. Het bleek niet alleen te gaan om de inhoud van het bericht dat voorbarig was geplaatst. In kringen van radicale boeren bleek de woede jegens AgriNL vooral te worden gewekt omdat men vond 'dat anderen niets over de boeren te zeggen hebben'.

Het bleek dus te gaan om macht. Een sterke strijdmakker aan flarden schieten om de macht binnen de agrarische sector, en dat op het moment dat de landbouw in een enorme bestaanscrisis zit. Dat is net zo krankzinnig als dat de Amerikanen, Britten en Canadezen elkaar op het strand van Normandië hadden beschoten om te bepalen wie van hen de aanvoerder mag zijn.