'Teler moet relevantie blijven benadrukken'

De aanleiding voor bovengenoemde vragen lag primair op ruimtelijke ordening. Hoe kijken gemeente en provincie aan tegen mijn bedrijf? Het betreft in dit deel van het land vaak solitair gelegen bedrijven. Wat als de omgeving mij daar niet meer wil?

Deze vragen tonen de meerwaarde en het belang aan van de regiocoördinatoren van Glastuinbouw Nederland. Zij zijn het eerste aanspreekpunt voor ondernemers. In regio's waar een greenport actief is, zit de sector bovendien aan tafel met wethouders en provinciale bestuurders. Telers kunnen dat platform vaak benutten om met overheden in contact te komen. Want helaas kennen we voorbeelden van gemeenten die concluderen dat de glastuinbouw in hun omgeving geen meerwaarde is. Dan wordt de sector gewoon uit de bestemming geschrapt.

Als de functie van een gebied rondom een solitair glastuinbouwbedrijf wordt gewijzigd, dan zit je als ondernemer op slot. Weg ambities, weg uitbreidingsplannen.

Gemeenten en provincie moeten in contact blijven met tuinders. Hun plannen voor de korte en lange termijn kunnen weleens een eyeopener zijn. Elk glastuinbouwbedrijf, elke hectare glas draagt bij aan de unieke positie van de sector op het gebied van gezondheid en geluk. Het brengt werkgelegenheid, biedt opleidingskansen voor jongeren en kan bijdragen aan de energietransitie in het gebied.

Vanwege het complexe stikstofdossier wordt de druk van de overheid vooral opgevoerd richting veehouderij, maar in diverse provincies ervaren telers ook een toenemende druk op hun bedrijf en hun grond. Maar wat wordt dan de functie van de huidige land- en tuinbouwgrond? Natuur als nieuwe bestemming? Wie gaat dat beheren? Dat is voor natuurorganisaties te kostbaar. Van boeren weten we dat zij uitstekend in staat zijn om hun land te onderhouden. Nog los van de maatschappelijke relevantie van de diverse agrarische sectoren. Die relevantie moeten we sowieso met elkaar blijven benadrukken.