'Gezamenlijke grond nodig om echt iets te bereiken'

Natuurlijk heeft de agrarische sector grote uitdagingen die we onder ogen moeten zien. Tegelijkertijd zijn wij toonaangevend. Zelfs de bij leven legendarische Sir David Attenborough complimenteert ons 'als voorbeeld voor de wereld'.

Waarom dan toch die miskenning her en der in eigen land? Vertellen we ons verhaal niet duidelijk genoeg? Praten we tegen dovemansoren? Begrijpen 'stadsmensen' überhaupt nog wel waar hun voedsel vandaan komt?

Het zijn boeren en tuinders die ons landen voeden. Zij verbouwen het eerlijke voedsel en beheren van oudsher de natuur. Kennen wij dan geen uitdagingen en zwarte vlekken? O zeker wel en die moeten we ook onder ogen durven te komen. Prima om daarover het scherpe debat aan te gaan.

Laten we dat dan wel in de context van ons poldermodel doen. Nederland en radicale veranderingen: dat werkt niet, zo leert de geschiedenis ons. Je moet nu eenmaal altijd naar gezamenlijke grond zoeken, anders bereik je niets.

Al ben je het nog zo oneens met elkaar op andere onderwerpen, er zijn altijd wel raakvlakken en gedeelde uitgangspunten. Ik hoop dat de formatie van een nieuwe regering op dat principe stoelt: feiten tellen, scherpe meningen mogen, maar de altijd borrelende onderbuik wil ik liever niet horen.