'Nieuw jaar, nieuwe uitdagingen'

Voor mij begint het nieuwe jaar met de uitdaging om eens per maand op deze plaats een column te schrijven. Na eerst de nodige twijfel heb ik uiteindelijk besloten het toch op te pakken.

In de agrarische sector zijn er de komende jaren veel uitdagingen, waaronder grondgebondenheid door middel van 65 procent eiwit van eigen land. Het is in feite een ruimtelijke ordeningsmaatregel om te voorkomen dat de regionale veedichtheid te hoog wordt. Maar de doelstelling van 65 procent eiwit van eigen land is bij ons in Twente, en in nog veel sterkere mate in Oost-Brabant, moeilijk te realiseren. De veedichtheid is in deze regio's te hoog.

Zestien jaar geleden heb ik een nieuwe stal gebouwd. Voor de duidelijkheid: dat was twee jaar voordat bekend werd dat het melkquotum ging verdwijnen. Toen de bouw boven de grond uitkwam, toen de spanten waren gezet, vroegen velen aan mij hoe groot de nieuwe stal werd. Als ik dan antwoordde dat er zeventig koeien in konden, zag ik sommigen met plaatsvervangende schaamte naar de grond kijken. Ik zag ze denken: 'Wie bouwt er nu een stal voor zeventig koeien? Je bouwt toch voor minstens 120 koeien, of nog beter: voor 150. En dan ook nog zo onnozel om het zelf te zeggen!'

Ik vond het niet verantwoord om veel groter te bouwen. Dan zou ik te afhankelijk worden van voeraankoop en mestafvoer. Dat vond ik te kwetsbaar. Nu moet ik ook al wat mais bijkopen en mest afvoeren. De eiwitdoelstelling van eigen land haal ik bij lange na niet. Om dat van eigen land te halen, moet je niet meer dan 15.000 tot hooguit 18.000 liter per hectare hebben. Veel boeren zullen dus veel extra grond nodig hebben voor 8 à 9 euro per meter.

Volgens de toekomstvisie van Wageningen, in opdracht van FrieslandCampina, kan over tien jaar nog maar 27 procent van de veehouders aan de betalingsverplichtingen voldoen. Zelf hoef ik mij daar geen zorgen over te maken, ik heb namelijk geen opvolger. Maar boeren die wel een opvolger hebben, staan voor een grote uitdaging.