Bij stikstof is een euro soms een daalder waard

Kennis- en innovatiebureau Connecting Agri & Food heeft een rekenmethode ontwikkeld waarmee kan worden gekeken welke investeringen het meest efficiënt zijn. Elke overheidseuro kan tenslotte ook maar een keer worden uitgegeven.

Rondom het Natura 2000-gebied Deurnsche Peel en Mariapeel is dat nu uitgerekend. De kosten per gereduceerde mol stikstofdepositie liggen bij het opkopen 2 tot 2,5 maal hoger dan bij investeringen in emissiebeperkende technieken.

Reductie per euro

Per geïnvesteerde euro wordt bij het investeren in emissiereductie negen keer zoveel ammoniakemissie gereduceerd dan bij het opkopen van bedrijven. Volgens specialist veehouderij en leefomgeving Sandra van Kampen van Connecting Agri & Food wil dat niet zeggen dat dit ook zo is bij andere Natura 2000-gebieden.

'Ik kan alleen iets zeggen over dit gebied, omdat we hier onderzoek naar hebben gedaan. Het is belangrijk om naar de gebiedsgerichte omstandigheden te kijken. Wat voor type bedrijven zijn er? Hoeveel? En op welke afstand van het Natura 2000-gebied? Dat speelt allemaal mee.'

Verschillen in kostenefficiëntie

Bij opkoop worden de verschillen in kostenefficiëntie vooral bepaald door de leeftijd van gebouwen, de mate waarin dieren al in emissiearme stalsystemen zijn gehuisvest en de ligging ten opzichte van het Natura 2000-gebied. Ook het type dieren maakt verschil, want niet voor alle diersoorten bestaat emissiearme huisvesting.

In de nieuwe stikstofwetgeving van landbouwminister Carola Schouten is het doel opgenomen dat in 2030 op minimaal de helft van de oppervlakte Natura 2000-gebied de stikstofdepositie onder de kritische depositiewaarde komt te liggen. In de gebiedsgerichte aanpak wordt opkoop juist als een belangrijke maatregel gezien.