Jos Verstraten: Onderling wantrouwen

Alle bestuurders die ik ken zijn ook boer, met een eigen bedrijf. Wij voelen dezelfde pijn, maar wij zijn veel van ons erf af en zien het op veel plekken branden. Nu is die brand ook overgeslagen naar het boerenerf. Ik heb bij sommige collega’s de afgelopen weken behalve woede, machteloosheid en frustratie ook paniek gezien.

Zij stellen geen vragen meer, maar hebben het oordeel al klaar en via social media snel verspreid. De NMV werd eerder al door haar achterban uit ZuivelNL gejaagd, LTO stapte uit de taskforce zuivel. Dezelfde dag stonden trekkers op de stoep van FrieslandCampina in Amersfoort en NZO in Den Haag om een plan te blokkeren dat er helemaal niet was. Afgelopen week gebeurde hetzelfde bij een ledenbijeenkomst in Denekamp. Alles vanwege achterdocht en wantrouwen.

Die paar statenleden die we nog hebben die ons steunen, voelen zich bedreigd en de Commissaris van de Koning in Brabant linkt dat weer aan 75 jaar bevrijding. Waar zijn we mee bezig? We lopen het risico dat de energie die eendrachtig naar buiten ging, zich langzaam naar binnen keert. Dat kan tot zelfdestructie leiden. Dat mág niet het resultaat zijn van de historische acties van afgelopen maand.

Ondertussen broedt het ministerie op een oplossing. De grote lijnen zijn gezet door de Raad van State, het advies van Remkes en de kamerbrief van 4 oktober. Met fosfaat nog vers in het geheugen weten we dat kamerbrieven juridisch héél belangrijk zijn.

De zorgen zijn groot en dus terecht. Aangezien wij in onze democratie coalities sluiten om een meerderheid te vormen om te kunnen regeren en die in Den Haag uit vier erg verschillende partijen bestaat, zien we ook dat zij vooral bezig zijn met het in stand houden daarvan. Ze dealen continue met elkaar op hun eigen partijpolitieke agenda’s. Je zou toch verwachten dat na de imposante acties van boeren en bouwers op het Malieveld en de provinciehuizen er toch ook een keer naar buiten wordt gekeken en zij hun mandaat als volksvertegenwoordiger serieus nemen?

Uiteindelijk zullen wij aan de onderhandelingstafel onderbouwd met argumenten ons punt moeten maken. Dat kun je prima met trekkerpower onderstrepen op het moment dat in het democratisch proces besluitvorming plaats gaat vinden. Een trekker met schuifblad kan tonnen mais wegschuiven, maar een papieren besluit ter grootte van 1 A4tje krijg je er niet mee van tafel. Dat kun je in onze democratisch rechtstaat hooguit nog via de rechter voor elkaar krijgen.

Farmers Defence Force heeft dat klaarblijkelijk ook ingezien en gaat met alle landbouwbelangenbehartigers aan tafel. Die samenwerking slaan wij natuurlijk in het belang van de boer niet af. Je zult met één mond moeten spreken. Maar dan moet dat onderling wantrouwen er wel uit.

Jos Verstraten
Bestuurslid LTO-vakgroep Melkveehouderij