Herhalen, herhalen, herhalen... Of toch niet

Ik ga niet schrijven hoe goed het gaat met de reclame rondom de Dutch Food Week. Dat we steeds duidelijker kunnen maken wat voor mooie producten er in de agrarische sector worden gemaakt. Dat er twee weken lang evenementen zijn die ons eten op de kaart zetten.

Ik vertel niet dat we zondag met het Agri-Food festival weer Kunst in de Kas hebben, waar we erg trots op zijn. Dat we hopen dat er weer veel mensen komen kijken naar alle zang, dans en kunst die wij in onze kassen bieden.

Ik vertel niet dat ik weer eens mocht vertellen in wat voor mooie provincie wij wonen. Dat ik gewoon op de cover van KAS Magazine mocht uitspreken dat we ook hier in Drenthe zoveel potentie hebben, genoeg jonge tuinders die nog jaren kunnen telen en daarvan ook een succes aan het maken zijn.

Nee, ik blijf nuchter en bescheiden over onze mooie sector die elke zondagavond zo leuk door Yvon Jaspers in het tv-programma Onze Boerderij in beeld wordt gebracht. Waar boeren vooral vertellen over de struggles en de ellende op hun erf. Gelukkig kunnen we straks weer gewoon lekker naar de ongemakkelijke verliefde boeren kijken, waarbij ook weer prachtige beelden van het boerenerf wordt geschoten.

In alle jaren dat ik deze column schrijf, heb ik het hier zo vaak over gehad dat ik soms denk dat het een beetje saai wordt en ik in herhaling val. Vooral ook omdat ik u, de lezer, dit eigenlijk niet hoef te vertellen. Maar blijkbaar is het voor de rest van Nederland wel nodig en moeten we het blijven vertellen.
Bescheiden zijn is een mooie eigenschap en niet pochen over wat je goed doet ook, maar we moeten het de mensen wel zelf vertellen, zodat zij het kunnen doorvertellen aan anderen. Daarom heb ik het nog één keer herhaald en schrijf ik de volgende keer weer over echt interessante onderwerpen.