Leven om te werken

Het vrolijke nieuws is dat ik ben bevallen, begin vorige maand. Alles is goed gegaan en alles zit erop en eraan. We zijn weer een heel mooi mannetje rijker. Gelukkig zit werken nu even niet in mijn schema. Deze heerlijke, veel te warme zomermaanden zit ik lekker thuis. Het enige wat ik doe is mailtjes doorsturen en de komkommerprijzen in de gaten houden. Die zijn op wat schommelingen na nog steeds heel goed!

Toch blijft het moeilijk om rustig op de bank te blijven zitten, terwijl je weet dat iedereen hard aan het werk is en de warmte het niet gemakkelijker maakt. De dingen die echt moeten gebeuren, worden wel overgenomen. Maar de rest stapelt zich natuurlijk op. Het wordt altijd wel gezegd van ondernemers: die werken altijd. Een collega-ondernemer zei ooit tegen mij: 'Ik heb nooit het gevoel dat ik nog moet werken. Ik moet alleen altijd nog even wat dingen doen.' Het is maar net hoe je het noemt.

Ik heb in ieder geval in mijn pubertijd nooit gedacht dat ik ook zoveel met het bedrijf bezig kon zijn. Zoveel werken als onze vaders, dat zouden mijn man en ik niet doen. Nee, wij zouden ook gaan genieten van onze vrije tijd. Inmiddels weet ik wel beter; het bedrijf is er altijd, zeven dagen per week 24 uur per dag. En dat vinden we nog leuk ook. Natuurlijk genieten we ook van elkaar, onze jongens en de leuke dingen van het leven, maar dat doen we gewoon tussen het werken door.

Uiteindelijk zegt het niets hoeveel je met je werk bezig bent. Het gaat erom of het energie kost, of dat je er energie uithaalt. Er zijn mensen die tien uur per week werken en dit een heel grote opgave vinden, en anderen die fluitend zestig uur vol maken.

Ik heb de afgelopen maand wel gemerkt dat de voldoening van het werken, het betrokken zijn bij het bedrijf en het contact met alle mensen voor mij heel belangrijk zijn. Ik kan het nu, na een maand thuis zitten, niet laten om af en toe met peuter en baby te neuzen op het bedrijf, toch even op mijn vertrouwde plek te gaan zitten en dan toch nog eventjes te...