Koopman maakt mest beter benutbaar met water

In de praktijk is gebleken dat het toevoegen van water aan mest leidt tot een hogere benutting. De gebroeders Koopman heeft dit voorjaar hiermee geëxperimenteerd, waarbij verschillende methoden zijn getest.

Zo werd met een stok de mesthoeveelheid gepeild vóór en ná watertoevoeging in de put. Via volumebepaling met een peilstok probeerden ze dus de mengverhouding water en mest te regelen. In theorie is dat gemakkelijk maar de meetonnauwkeurigheid is in de praktijk groot omdat het aantal kuubs per gemeten centimeter groot is. Een halve centimeter méér of minder heeft enorme gevolgen. Daarbij komt dat de mest niet altijd 100 procent vlak staat.

De Koopmannen lieten de mest vóór uitrijden steeds onderzoeken op het drogestofpercentage en de gehalten aan stikstof en fosfaat. Mest met lage gehalten werd met deze verdunningsmethode veel te arm, terwijl mest met hoge gehalten juist meer verdund mag worden. In beide gevallen geen wenselijke situatie.

Een andere optie is om de mest te uniformereren naar een vast drogestofpercentage. Voordeel hiervan is dat de spreiding in gehalten veel minder is. Op basis van het drogestofpercentage en de hoeveelheid mest kunnen de ondernemers uitrekenen hoeveel water met behulp van een watermeter moet worden toegevoegd om de mest op een drogestofpercentage van 6 procent te krijgen.

Die 6 procent is voor de broers gevoelsmatig van een goede dikte, terwijl de kosten voor uitrijden niet onnodig hoog worden. Runderdrijfmest bevat namelijk gemiddeld 9,2 procent drogestof.

Ideale drogestof-percentage

Gedurende het huidige groeiseizoen wordt deze methode getest. Onduidelijk is wat het ideale drogestof percentage van de uit te rijden mest moet zijn. Mogelijk is de mest met 6 procent drogestof onvoldoende verdund of juist te vochtig.