Boer moet van LTO eigen asbestdak kunnen saneren

Uit het rapport 'Inzichten voor proportioneel asbestbeleid' uitgevoerd in opdracht van Aedes door TNO, Universiteit Utrecht, Radboud Universiteit Nijmegen en Crisislab, blijkt dat het huidige asbestbeleid niet realistisch is.

In het onderzoek is gekeken naar de relatie tussen blootstelling aan asbest, gezondheidsrisico's en de kosten van beschermingsbeleid. Het blijkt dat werken in een gebouw met asbest veel minder gezondheidsrisico's oplevert dan tot nu toe werd aangenomen. Dat geldt ook voor het verwijderen van asbestdaken. De risico's zijn verwaarloosbaar en beschermingsmaatregelen zijn niet noodzakelijk.

Conclusies

De conclusies zijn van groot belang voor de agrarische sector. Veel stallen of bedrijfsloodsen hebben nog asbestplaten op het dak. Daar is een verbod op ingesteld. Eigenaren van asbestdaken zijn verplicht deze voor 2025 te saneren. Dit zorgt voor een extra kostenpost van ruim 880 miljoen euro, meent LTO. Ondernemers en burgers met een asbestdak draaien op voor die kosten.

Uit het onderzoek blijkt ook dat de gezondheidsrisico's bij het zelf verwijderen van asbest van dit soort daken erg klein zijn. Volgens de wetenschappers is het niet eens proportioneel om te investeren in beschermingsmaatregelen.

Risicogestuurd saneren

LTO is van mening dat boeren, die zelf asbestdaken willen saneren, daar dan ook de ruimte voor moeten krijgen. LTO Nederland pleit op basis van deze conclusies voor het risicogestuurd saneren van asbestdaken als onderdeel van een realistisch asbestbeleid. 'Dit onderzoek is reden om het huidige asbestbeleid te herevalueren', aldus Alfred Jansen, portefeuillehouder Veiligheid en Pacht bij LTO Nederland.

'Het debat is doorgeslagen. We moeten terug naar de feiten, met oog voor de verhouding tussen de risico's en de kosten. Als een dakeigenaar zonder gezondheidsrisico's zijn eigen dak kan saneren, dan moet dat gewoon worden toegestaan, zonder dat daar dure saneerders of certificeerders tussen zitten. We moeten ons niet laten leiden door angst, maar door realisme.'