Weinig bekend over invloed gewasziekten en plagen

De Universiteit Twente, het Franse National Institute for Agricultural Research (INRA), Cornell University, Penn State University en University of California en hebben de wereldwijde schade van 137 pathogenen voor vijf belangrijke voedselgewassen geïnventariseerd: tarwe, rijst, mais, aardappel en soja.

Gewaspathogenen en plagen zijn de meest voorkomende oorzaken van oogstverliezen, in kwantiteit en/of kwaliteit. Ze worden beschouwd als een belangrijke oorzaak van gewasverliezen, maar cijfers erover zijn er niet of nauwelijks.

Meerdere oorzaken

Dat het tot nu toe nog niet gelukt is om de omvang van het gewasverlies in beeld te brengen, heeft meerdere oorzaken. Een daarvan is omdat het zich in de loop van de eeuwen heeft ontwikkeld als integraal onderdeel van door mens gemaakte agrosystemen.

Ook is het te wijten aan de enorme diversiteit van ziektes en plagen, waaronder virussen, bacteriën, schimmels, nematoden, geleedpotigen, weekdieren, gewervelde dieren en parasitaire planten. Deze diversiteit zorgt ervoor dat het kwantificeren van verliezen op een individuele pathogeen- of plaagbasis voor elk van de vele gecultiveerde gewassen bijna niet te doen is.

Beter beeld

Tijdens het tiende internationale congres van Plant Pathology Hero in Beijing, in 2013, werd besloten dat er een beter beeld moest komen. Een wereldwijde online enquête werd tussen 1 november 2016 en 31 januari 2017 uitgevoerd. Met behulp van een zeer eenvoudige online vragenlijst verzamelden de auteurs bijna 1.000 reacties van 219 experts op het gebied van gewasgezondheid, op vijf belangrijke voedingsgewassen (tarwe, rijst, mais, soja en aardappel) in 67 landen.

De studie leverde een uitgebreide inventarisatie op wereldschaal op, met daarin 137 pathogenen en plagen die de productie van tarwe, rijst, mais, aardappel en soja beïnvloeden. Op een globale schaal schatten de onderzoekers het verliesbereik op 10 à 28 procent in tarwe, 25 à 41 procent in rijst, 19 à 41 procent in mais, 8 à 21 procent in aardappel en 11 à 32 procent in soja.

Naast het verlies op wereldschaal, hebben de onderzoekers gekeken naar productieverlies door specifieke plagen en pathogenen, en naar verschillende hotspots over de hele wereld. Deze hotspots zijn kritieke bronnen in het mondiale voedselsysteem: Noordwest-Europa, de vlaktes van het Midwesten van de Verenigde Staten en Zuid-Canada, Zuid-Brazilië en Argentinië, de Indus-Gangesvlakte van Zuid-Azië, de vlaktes van China, Zuid -Oost Azië en Sub-Sahara Afrika.

De resultaten maken de verschillen in effecten tussen gewaspathogenen en plagen en tussen hotspots voor voedselveiligheid inzichtelijk. Maar ze laten ook zien dat de grootste verliezen plaatshebben in voedseltekortgebieden met snelgroeiende populaties en vaak met opkomende of opnieuw opduikende plagen en ziekten.

Gewasgezondheid

Het inzichtelijk maken van de huidige mate van gewasverlies, biedt een maatstaf om het beheer van toekomstige gewasgezondheid meer duiding te kunnen geven. Daarmee wordt een basis gelegd voor onderzoeks- en beleidsprioritering in gewasgezondheid, zo stellen de onderzoekers.

Sommige plagen en pathogenen komen chronisch voor. Ze komen regelmatig voor met een grote geografische spreiding. Daarvoor zijn andere inspanningen nodig, zoals de ontwikkeling van resistente variëteiten, om de plagen het hoofd te bieden. Andere plagen en ziekteverwekkers zijn in opkomst, of houden verband met opkomende specifieke hotspots.