Betrokken tot in het vliegtuig

Niet vaak in je leven ontmoet je iemand met wie het meteen klikt. Maar vanaf de dag dat we naar deze boerderij verhuisden en ik met knikkende knieën over het erf liep, stond Anneke aan mijn zij. Ze werd mijn mentor, motor, moeder. Zag me soms worstelen, liet me uithuilen. Om me vervolgens met rechte rug en vol plannen weer los te laten.

Lachen kunnen we, zingen, sparren. Haar gedachten positief maar reëel, vol energie. Drie dagen per week werkt ze in de thee- en kruidentuin. Noem een bloem en ze weet je alles te vertellen over de bloei- en snoeiperiode, de verzorging en of hij eetbaar is of niet. Ooit was ik sceptisch over de geneeskrachtige werking van planten, maar nadat ik was gestoken door een daas en Anneke met een gekneusd klimopblad de jeuk aanzienlijk verlichtte, besloot ik dat ik voortaan wilde varen op haar wijsheid.

Nu weet ik dat ze acuut haar verblijf in het buitenland met zes maanden zou verlengen als ze zou weten dat dit stukje vol loftuitingen zou staan. Daar houdt ze niet van. Ze zal het zelf ook absoluut niet bijzonder hebben gevonden dat ze, nadat we met een stevige knuffel afscheid hadden genomen en haar rugzak gepakt stond, minister Carola Schouten van Landbouw spontaan een open brief over de fosfaatkwestie stuurde. 'Ik voel me gewoon bezwaard dat ik jullie zo moet achterlaten', zei ze.

Ik knakte toen ik haar woorden las. Ze klonken zo oprecht: 'Uit solidariteit met de boer van mijn bedrijf ben ik vanochtend vroeg opgestaan. De boer is aan het melken en omdat ik dolgraag wil dat hij dat de komende jaren ook nog kan doen, ben ik in de pen geklommen.' De rest van de brief hebt u in verschillende kranten kunnen lezen.

Aan mijn zij, onze zij - ik zei het al. Betrokken en lief.

Ik hoop dat ze ondertussen veilig zijn aangekomen in Colombia.