Veehouders nestelen zich in achterhoedegevecht

Anarchisme lijkt hoogtij te vieren. De woede en allerlei vileine kwalificaties die deze week zijn uitgestort over frauderende boeren zijn op zijn plaats. Het meest kwalijke en domme is dat zulk grensoverschrijdend gedrag een schaduw vooruitwerpt.

De boerenlobby dreigt namelijk uit te lopen op een strijd voor een verloren zaak, waar het gaat om de welwillendheid van overheden, instanties om boeren gunstig gezind te zijn. Kijk niet raar op als debatten over bijvoorbeeld verplichte weidegang, derogatie of milieubeleid anders lopen als fraude van deze orde wordt bewezen.

Een beroepsgroep die vertrouwen vraagt, moet dat waarmaken. Ontbreekt die eigen verantwoordelijkheid, dan wordt beleid meer star en stringent. Meer generiek, minder specifiek.

Onder melkveehouders wekt het aantal van 7.700 bedrijven met dubieuze I&R-data grote verbazing. Over trucs hoorde iedereen wel eens wat, maar de schaal waarop bedrijven worden verdacht, leidt tot ongeloof.

Dat boeren de grenzen van de wet opzoeken om te voorkomen dat koeien weg moeten, is begrijpelijk. Het sentiment onder boeren is dat door afgedwongen kortingen iets wordt afgepakt, waarvoor ze jarenlang keihard hebben gewerkt. Natuurlijk verdwijnt er geen dier meer van het bedrijf dan strikt noodzakelijk.

Maar een cultuur van 'it's all wrong, but it's all right' en bedrijven die systematisch over de grens gaan, is dodelijk. Harde sancties om herhaling te voorkomen, zijn dan ook terecht.