Jongensmoeder

'En maaiers?' 'Ja, maaiers ook. En een balenpers.' Kleuter Olle kijkt verrast. 'Een balenpers? Hoor je dat, Joris?' Zijn broertje glundert. 'Zullen we die dan even gaan zoeken?' Welja. We klimmen met zijn vieren in de auto en sturen richting Frans platteland. Goudgele velden met eindeloos veel ronde balen sieren het decor.

'Trekker', klinkt het enthousiast vanaf de achterbank. 'En een combine', roept de oudste wijs. Mijn man remt af. Drie paar betoverde ogen staren naar buiten. De trekker trekt een gammele kar met minstens vijftien balen. Hoog opgestapeld, bijeengehouden door dikke spanbanden. 'Wauw', klinkt het van drie kanten. Ik lach en schud zachtjes mijn hoofd. Mannen zijn zo snel tevreden.

Ik ben een echte jongensmoeder. Van jongens die van trekkers, treinen en lego houden. De oudste kent daarnaast sinds kort alle automerken en bijbehorende logo's uit zijn hoofd en noteert van elke tegemoetkomende auto en vrachtwagen of hij één, twee of zelfs drie ruitenwissers heeft. En of die ruitenwissers synchroon bewegen of van buiten naar binnen. Jazeker, zoveel onderscheid is er. Ik wist het ook niet.

We rijden verder over heuvels, door bossen en langs velden. 'Mais', wijst Joris. Een van zijn eerste woordjes. Hij slist een beetje. Nog steeds weet ik niet goed op wie van ons twee hij lijkt. Misschien doet hij me nog het meest denken aan mijn jongste broer. Dezelfde kleine krulletjes, hetzelfde eigen willetje. Ook met hem speelde ik met lego, raceauto's en treinen. Van mijn oudste broer leerde ik voetballen. Wellicht dat de rol van jongensmoeder me daarom zo natuurlijk ligt.

Het landschap verandert, wordt ruiger. Steile rotsen, smalle weggetjes. Hier zullen we geen balenpers vinden. Ik kijk achterom, de jongens zitten uitgeteld in hun stoeltjes. Misschien zijn ze onze missie al lang vergeten en zijn ze al verzadigd van alle trekkers en koeien. Ik wijs mijn man op een uitzichtpunt langs de weg. 'Stop eens.'

Vanaf een rotswand kijken we naar beneden. Op de bergweggetjes onder ons rijden speelgoedautootjes, zo klein. We zien een kronkelend riviertje, uitmondend in een waterval. Groene wijngaarden, poppenhuisjes.
'Hè', roept Olle vanuit de auto. 'Waar is nu die balenpers?'