Fotoshoot bij de koeien

Column Algemeen Hanna Hilhorst 04 jul 2017 om 14:15uur

'Wil jij morgenavond na het melken de koeien in de stal houden tot ze allemaal klaar zijn? Ik heb namelijk een fotoshoot en het idee is dat ik op mijn pumps achter de kudde aanloop als ze richting weiland gaan.'

Vanachter zijn bord eten keek mijn man me wazig aan. 'Op je pumps...?'

'Ja, leuk toch? Puur symbolisch. De fotograaf komt rond 6 uur, lukt dat?'

'Goed, maar de koeien zijn niet te regisseren, hè. Je moet dus goed van tevoren bedenken hoe de foto moet worden, want als ze eenmaal in de wei staan ga ik ze er niet weer uithalen.'

Natuurlijk wist ik hoe de foto moest worden. Tot in detail. Ik zou mijn turquoise jurkje en mijn gele pumps aan doen, mijn haren los. De koeien voorop, ik erachter. En ik wilde vanachter gefotografeerd worden, zodat ik richting toekomst loop. Symbolen van mijn leven toen en nu; van de pumps die naar het platteland verhuisden.

Ik kan het nu wel verklappen: ik krijg een eigen boek. Met alle columns die de afgelopen jaren in de Nieuwe Oogst verschenen; enkele herschreven, naar de tijd aangepast. Een droom die ik lang droomde en die nu werkelijkheid wordt. Echt, ik knijp mezelf soms even. En ik ben er hyper van. Nerveus.

'Goed, op mijn teken maakt je man de koeien los, jij loopt erachteraan', sprak de fotograaf de volgende dag. 'Over je rechterschouder kijk je naar de camera. Ben je er klaar voor?'

Ik knikte zenuwachtig. Traag stappend kwamen de koeien voorbij. Allemaal fotomodellen, zonder het zelf te weten. Onwennig liep ik met ze mee. Zou het gaan lukken?

'Ja, kijk maar naar de camera', riep de fotograaf achter me. Klik. 'En nog een keer. Heel goed.' Klik, klik. 'Nog eentje. Leuk, maar het is het nog niet helemaal. Ren eens naar voren, probeer tussen de koeien te komen.'

Ik deed heus een poging. Maar steeds als ik begon te rennen, renden de koeien mee. 'Rustig dames, mag ik er even langs?' Ammehoela, dachten zij en bleven hossen. Klik, klak op mijn pumps hoste ik erachteraan. Ik begon te giechelen, wat een hilarisch tafereel. Lachend draaide ik mijn hoofd om naar de fotograaf en schreeuwde: 'Het lukt niet.'

Klik.

'Wel hoor', riep hij. 'Dit was juíst perfect. Anders dan jijzelf bedacht had, maar moet je zien: spontaan, vrolijk. Het licht is goed, je houding, de actie. En kijk naar je haar: fantastisch toch?'

Wauw, ik was sprakeloos. 'Ben ík dat?'

Enfin, u ziet het resultaat binnenkort.