Nieuwe eigenaren

Column Multifunctionele landbouw Hanna Hilhorst 18 jul 2017 om 13:15uur

Het is zover. Na een proces van een paar jaar is de overname een feit. De oude eigenaren zijn met pensioen, de jonge maatschap – bestaande uit mijn man en de buren – gaat verder. Vermoeid van alle notariële stukken en gesprekken met de bank, maar met zin en vertrouwen in de toekomst.

Op het niveau van de onderhandelingen en het papierwerk heb ik me nergens mee bemoeid. Mijn keuze om niet in de maatschap te gaan maakt dat ik alleen vanaf de zijlijn heb toegekeken. Al kan ik u eerlijk zeggen: mijn gedachten zaten niet stil.

De overname is een grote stap voor me. Het betekent dat we ons, vier jaar na de moeizame verhuizing, voorlopig vastleggen op deze plek. In een vlaag van heimwee naar familie en vrienden in het westen van het land kan die gedachte me bij de keel grijpen. Blinde paniek, slapeloze nachten en huilbuien: het gevolg van wegebbende controle.

Ik wil deze gevoelens niet bagatelliseren, maar beschouw ze ook als pure koudwatervrees. Feitelijk zal de overname namelijk weinig veranderen aan de manier waarop we al bezig zijn ons hier te wortelen.

En sinds ik een lieve vriendin heb gevonden, een goedlopende boerderijwinkel heb opgebouwd en onze oudste zoon naar de basisschool gaat, lijkt dit een stuk beter te gaan. In dit licht is de overname heel positief: onze plek wordt steeds een beetje meer van ons.

Ook de deelnemers hebben moeite met de verandering, hetzij op een ander niveau. Een aantal van hen loopt hier al bijna twintig jaar rond en is vergroeid met de oude eigenaren. Dat zij binnenkort niet alleen de werkvloer, maar ook het erf zullen verlaten, is vooral voor de autistische mensen een emotionele worsteling.

'Mag ik alsjeblieft nog één keer met je melken?' smeekte deelnemer Linda onlangs. 'Als de boer met pensioen gaat, ga ik ook met pensioen', bokte Reinier. 'Voor mij hoeft het allemaal niet meer.'

Wat zal helpen, is een duidelijk markeringspunt van afscheid en een nieuw begin. Een feestelijke gebeurtenis. Daarom organiseren we een groot festival in de nazomer. Met bandjes, lezingen, een markt en zelfs een camping.

Duizend mensen verwachten we, minstens. Samen met hen vieren we het bestaan van onze zorgboerderij en de voortgang met nieuwe eigenaren. Mijn man, zijn maten. Zij moeten het hier gaan maken, ondernemen, risico nemen. Ik heb volledig vertrouwen in hen, met hen komt het goed. Volle kracht vooruit.