Spagaat tussen zorg en landbouw

Column Multifunctionele landbouw Hanna Hilhorst 27 jun 2017 om 13:15uur

'Wanneer gaan we maaien? Kun je me dat niet vertellen? Hoezo niet? Het gras is lang genoeg. Ik ga niet op vakantie als jij gaat maaien, ik vind maaien te leuk. Volgende week ga ik al weg, dus ik wil het nu weten. Wordt het dinsdag, donderdag of vrijdag?'

'Ernst, ik kan niet zover vooruitkijken', zegt mijn man. 'Het weerbericht ziet er goed uit, maar het hangt van meer factoren af wanneer we beginnen. Ik weet dat je behoefte hebt aan duidelijkheid, maar op de boerderij kan ik je die niet altijd geven.' Hoofdschuddend en met afkeurend gebrom druipt Ernst af.

Laten we dit voorval de spagaat tussen zorg en landbouw noemen: het willen leveren van kwaliteit op beide gebieden. Ernst heeft autisme en verlangt naar structuur: dagelijks op vaste tijden koffie en lunch, wekelijks vaste taken en begeleiders. Maar als het op seizoensgebonden activiteiten aankomt, wijkt de structuur wel eens af, waardoor stress ontstaat. Wat gaat dan voor: de zorg of de landbouw?

'Qua planning meestal de landbouw', antwoordt Jurre. 'Onze deelnemers kiezen voor het boerenleven en daar moeten ze mee leren omgaan. Qua uitvoering draait het wel veelal om hen. Efficiëntie en tempo zijn ondergeschikt, het eindresultaat telt. Voor ons is dat vaak een lesje in geduld', zegt hij.

'Neem het maaien: natuurlijk doe ik dat het liefst zelf. Dan ben ik in een halve dag klaar. Ernst daarentegen komt voor elk wissewasje terug uit het land. Zodra de benzinemeter op de helft staat, is hij bang dat hij stil komt te staan en rijdt hij terug naar de boerderij om te tanken. En hij wil de kanten niet maaien omdat hij daar ooit tegen de paaltjes reed. Dus die moet ik bij alle acht percelen achteraf nog zelf doen. Het schiet niet op.'

Thuis mogen we best eens mopperen; de keuze voor een zorgboerderij blijft een bewuste. Bovendien is het bedrijfsmodel voor de helft gestoeld op inkomsten uit de zorg, het mag dus ook traag en onhandig gaan. En mijn man, de goedzak, beseft dat beter dan wie dan ook: 'Ernst, ik heb een idee. Kom zaterdag voor je vertrekt maar maaien. Dan kun je daarna gerust weg.'

Tevreden rijdt Ernst de volgende ochtend zijn rondjes op de trekker. Een uurtje, hooguit. Dan komt hij terug uit het land, stapt uit en loopt naar zijn brommobiel. Mijn man rent hem achterna. 'Ben je al klaar?' 'Nee', antwoordt hij. 'Maar ik heb eigenlijk toch niet zo'n zin.'