'In regio West moeten we vechten voor grond en imago'

Hoe combineert u een druk bedrijf met dit voorzitterschap?

'Ik vind die combinatie eigenlijk een ideale mix van werkzaamheden. Beide zijn zo te organiseren dat het goed samengaat. Alleen als de werkdruk in bedrijf en bestuur piekt op hetzelfde moment, is het weleens ingewikkeld. Dat vraagt behoorlijk wat stuurmanskunst.
'Inhoudelijk werkt de combinatie boer en bestuurder ook goed. Dat je ondernemer bent wordt altijd erg gewaardeerd bij de partijen met wie je spreekt. Ik stel me altijd eerst voor als schapenboer, daarna als bestuurder.'

Wat vraagt de regiovorming van LTO Noord regio West?

'West-Nederland is een grote regio, met vier provincies waarin veel gebeurt en waar veel stedelijke druk is. De nabijheid van de burger merk je bij alle dossiers.
'We hebben gezocht naar de ideale structuur waarin we de kennis van onze bestuurders kunnen benutten in alle vier provincies. Die is gevonden in een compact bestuur, aangevuld met vier themahouders per provincie en vier westelijke adviseurs per sectorgroep dierlijk en plantaardig.'

Welke besparing levert dit op?

'De regiovorming draait uiteindelijk niet om besparing, maar om het verkorten van de lijnen tussen LTO Nederland en de leden. Als regiovoorzitter krijg ik zitting in het platform LTO Nederland, die lijn bestond voorheen niet. De lijn tussen een LTO Noord-lid en respectievelijk het provinciehuis, Den Haag én Brussel wordt op deze manier korter en directer.'

Verandert de relatie met de afdelingen?

'Nee. We willen behouden wat goed is. Er zou wat mij betreft wel meer ruimte mogen komen voor ledenparticipatie in de belangenbehartiging. In aanvulling op de dossierkennis van onze bestuurders en beleidsmedewerkers kan dat meerwaarde hebben. Dat hebben we afgelopen winter gemerkt in Noord-Holland met de ledenraadpleging over zonneakkers op agrarische grond.'

Hoe zijn de dossiers verdeeld?

'Elke provincie levert een regiobestuurder die voor heel West-Nederland een aanspreekpunt wordt van een van de portefeuilles. Deze zijn verdeeld in de thema's Flora en Fauna, Water, Ruimtelijke ordening en Imago, pr en verenigingszaken. Vervolgens krijgen deze thema's per provincie ook een themahouder als bestuurlijke trekker en aanspreekpunt voor de afdelingen.'

Voor welke uitdagingen staat het bestuur?

'We moeten de doelen per thema nog vaststellen, maar de hoofdlijnen zijn wel helder. Voor Water is de inzet om voldoende zoet water beschikbaar te houden voor de land- en tuinbouw en om minder effect te hebben van pieken en dalen in neerslag. Bij Flora en Fauna is de ganzenoverlast nog niet opgelost.
'Verder staan we voor de vraag: hoe kan de agrarische sector biodiversiteit en natuurwaarden in de productie tot waarde brengen?'

En de andere twee thema's?

'In Ruimtelijke ordening is altijd veel te doen in West, vanwege de sterke verstedelijking. Of het nu gaat om nieuwe woonwijken, wegen en als nieuwe tendens zonneparken op agrarische grond, als belangenbehartiger moeten we voorkomen dat je elke keer land- en tuinbouwgrond kwijtraakt. Wat woningbouw betreft is het lang stil geweest vanwege de crisis, maar dan kan snel weer veranderen.

'Ons thema Imago & pr is niet voor niks in het leven geroepen. Steeds weer merk je weer hoe beperkt de kennis over de landbouw is bij burgers en politici, zeker in de steden. Er leven nog heel verouderde beelden.

'Sommige mensen dragen in het openbaar meningen uit die nogal activistisch zijn, maar decennia achterlopen op de feiten. Bijvoorbeeld over gewasbescherming, bemesting en antibiotica. Tot slot is ook ledenbinding en -werving een zaak die veel aandacht vraagt.'

Hoe is het contact in West met andere belangenbehartigers?

'We doen structureel al veel samen met de KAVB, LTO Glaskracht en de NFO. We blijven kijken naar verdere samenwerking. Het aantal ondernemers blijft afnemen en je moet meebewegen met de tijd.

'Er zijn op een aantal dossiers nog dubbelingen in activiteiten. Als je die samenvoegt, wordt de agrarische belangenbehartiging nog efficiënter. Samengaan van organisaties is geen doel op zich, samenwerken wel. Omdat de overheid ons ziet als één sector, is het van belang om geen verschillende signalen uit te zenden.'