Wat is er nou eigenlijk aan de hand?

Dat er tijdens Prinsjesdag niet over landbouw werd gesproken, is eveneens veelzeggend. De koning sprak in de troonrede vol trots over het gevoerde kabinetsbeleid, maar niet over de grote bijdrage die de land- en tuinbouw daaraan heeft geleverd. Tijdens de algemene politieke beschouwingen haalden sommige leden van de Tweede Kamer de landbouw wel aan, maar anderen spraken er met geen woord over. Blijkbaar liggen de prioriteiten ergens anders. Erg jammer.

Dat de productie van de land- en tuinbouwsector kennelijk niet meer belangrijk is, blijkt ook uit de terughoudendheid waarmee banken leningen aan boerenbedrijven verstrekken. Het bankwezen bezit de grond van veel boeren als onderpand. De grond van bedrijven die omvallen, komt daarmee automatisch in handen van de banken. In deze tijden van lage rentes is grond een goede investering, ook voor de banken.

Transitiemodel

Het model van de banken is zorgwekkend. Een transitiemodel is dan ook gewenst. Er moet een andere vorm van financiering van de landbouw komen. Dat is niet eenvoudig, maar wel noodzakelijk. De Basel 4-normen vormen daarbij een belangrijk obstakel voor de grondgebonden landbouw. Deze nieuwe regels schrijven voor dat banken hogere kapitaalreserves aan moeten houden. Het gevolg is dat de kredietkraan steeds verder dicht wordt gedraaid.

Maar wat is er nou eigenlijk aan de hand? Simpel gezegd is er één ding aan de hand: zonder boerenstand geen leefbaar platteland. Als er dan ook niet structureel wat verandert aan het kabinetsbeleid en aan ons financiële systeem, gaat de Nederlandse landbouwsector een sombere toekomst tegemoet.