Minder trekkers, maar wel steeds sterker

Trekkerfabrikanten klagen. Wereldwijd. Het gaat niet goed met de handel. Hoewel er jaarlijks nog altijd zo’n twee miljoen trekkers worden verkocht, kopen boeren er sinds 2014 duidelijk minder trekkers.De lage opbrengstprijzen verminderen de kooplust. In Europa werden in 2011 nog 191.000 trekkers verkocht. In 2014 viel dat terug tot 175.000.

In Nederland is het beeld niet anders. Werden in 2007 nog 4.500 trekkers verkocht, sinds 2008 gaat het bergafwaarts. Vanaf 2011 neemt het aantal verkochte trekkers ieder jaar met zo’n 5 procent af. Vorig jaar bereikten de trekkerverkopen zelfs een historisch dieptepunt van 2.753 stuks. Dit jaar zal het aantal even groot zijn.

Bodem bereikt

De bodem is daarmee wel bereikt, geven zowel Frank Bax, productmanager van Abemec en de Fendt-importeur voor Zuid-Nederland als zijn collega Chris Voets, verkoopleider van New Holland, aan. ‘Hoewel, we dachten tien jaar geleden al dat 4.000 stuks de grens zou zijn’, nuanceert Bax.

In Nederland laten vooral veehouders het afweten. Er is simpelweg geen geld voor een nieuwe trekker. Dat is al een paar jaar zo. Eerst ging de investering in een nieuwe stal voor, nu is er geen geld beschikbaar vanwege de lage melkprijs.

In de tussentijd rijden de melkveehouders langer door met de oude trekker. Dat betekent niet dat de gemiddelde Nederlandse trekker veel ouder wordt, weet Frank Bax. ‘Grofweg ruil ik op 70 procent van de nieuwe trekkers een oude trekker in. En dat blijft zo.’

Om veehouders toch over de streep te trekken om een nieuwe trekker aan te schaffen, schermen alle fabrikanten met goedkope leningen. Zelfs tegen 0 procent rente, zoals bij John Deere doet op specifieke trekkerseries voor de veehouder.

Fronthef standaard

De veehouders die wel een trekker aanschaffen, kiezen voor een eenvoudig uitgeruste versie met een motorvermogen van ongeveer 140 pk. Elektrische bediening van de hydraulische ventielen? Isobus? Gps? Niet voor de veehouder.

Een continu variabele transmissie wil nog wel eens onderdeel uitmaken van de samengestelde trekker, maar de powershift – een onder belasting te schakelen versnellingsbak – is gemeengoed. De gemiddelde melkveehoudertrekker heeft een viercilindermotor. Dat levert een korte wielbasis en dus een kleine draaicirkel op. Handig op het erf en tijdens het draaien op de kopakkers. Tijdens het maaien bijvoorbeeld. Een fronthef en frontaftakas worden ook aangeschaft om de frontmaaier aan te kunnen drijven.

Akkerbouwers zijn kooplustiger. Zij zijn al langer gewend aan fluctuerende prijzen en hebben een investeringsplan. Staat de trekker op die lijst, dan komt hij er. Zij opteren voor een trekker met een zescilindermotor van 175 tot 220 pk.

Het gaat om trekkers die standaard van veel luxe worden voorzien. Elektrisch bediende hydraulische ventielen bijvoorbeeld maar ook vooras- en cabinevering. De akkerbouwtrekker heeft een continu variabele transmissie en is minstens gps voorbereid. Zeker de helft van de trekkers heeft gps-besturing. Aan het begin van dit decennium was dat nog maar een tiende.

Isobus is minder vanzelfsprekend. De uitwisselbaarheid van machines en monitoren werkt nog niet goed genoeg om het systeem echt populair te laten worden.

Master/slave

Of ze nu aan akkerbouwers of veehouders worden verkocht, het vermogen van de verkochte trekkers groeit al jaren gestaag. De tijd dat een melkveehouder nog een trekker met minder dan 100 pk motorvermogen aanschafte, ligt al geruime tijd achter ons, nu is een trekker van ongeveer 140 pk gangbaar.

Ook akkerbouwers willen meer werk verzetten in kortere tijd en met minder menskracht. Zij investeren in bredere machines die meer vermogen vragen. Of die trend zich verder doorzet, is de vraag. De bodem staat, zeker bij akkerbouwers, steeds meer in de belangstelling.

Een sterkere, grotere en vooral zwaardere trekker verdicht de bodem gemakkelijker waardoor gewassen minder goed groeien. Niet voor niets wordt tijdens de aanschaf veel aandacht besteed aan de banden waarop de trekker staat. Die moeten het grotere gewicht over de bodem zien te verdelen om de uiteindelijke bodemdruk laag te houden.

Frank Bax verwacht dat er langzamerhand een einde komt aan de drang naar meer vermogen en bijbehorende grotere trekkers. ‘Als Fendt straks het master/slave systeem - waarbij je een tweede trekker de gedragingen van de eerste kopieert – ook echt gaat verkopen, kun je met twee trekkers van 150 pk hetzelfde doen als met een trekker van 300 pk. Terwijl je de bodem spaart.’

Brandstofverbruik

Je kunt de trekker ook sterker maken zonder het extra gewicht. Alle trekkerfabrikanten hebben een wendbare viercilindertrekker in het programma met een motorvermogen van 140 tot 160 pk. Tot tien jaar geleden kon je dat vermogen alleen uit een zescilindermotor halen. En zo’n viercilindertrekker weegt minder dan eentje met een zescilindermotor. Wil je er toch mee ploegen? Dan hang je er een flink frontgewicht aan.

Een trekker zwaarder maken is geen probleem. Lichter maken wel. Een zescilinder in deze vermogensklasse lijkt alleen nog interessant voor transportwerk. De langere wielbasis zorgt dan voor een stabielere en rustiger trekker op de weg. Hoewel een trekker met een 50 kilometertransmissie dan interessant lijkt, neemt de populariteit van die rijsnelheid af. Langzamer rijden bespaart immers brandstof.

‘Op het moment dat we nieuwe series uitbrengen word ik dagelijks gebeld met de vraag waar de gegevens van het brandstofverbruik bleven’, zegt Stefan Schmeiz, verkoper binnendienst van John Deere. ‘Klanten willen erg weten hoe hoog het verbruik is.’ Logisch, het brandstofverbruik is de hoogste kostenpost in de jaren na de aanschaf van een trekker. Het AdBlue verbruik is daarentegen geen issue, weet Chris Voets van New Holland. Het SCR-systeem dat op iedere nieuwe trekker is te vinden gebruikt het middel om schadelijke stoffen in de uitlaatgassen te neutraliseren. ‘En dat neemt iedereen voor lief.’