Ik heb mijn knopje gevonden

Voor het eerst ben ik enkele weken voor de vakantie begonnen met me voor te bereiden op deze controleloze periode in het jaar.
Vroeger kwam ik om 15.30 uur thuis van de laatste schooldag, hup zo op de achterbank voor een rit naar Italië. Mijn vader reed de hele nacht door. Dan had je geen last van files. Dat deden velen in die tijd. Rokend door het autoraamkiertje om wakker te blijven. Voor ons was het even slapen en dan op de camping losgaan.

Mijn vader kreeg meestal keelpijn na aankomst. Daarnaast de gebruikelijke afschakelkwaaltjes. Als kind in een ondernemersgezin leerde je zo de kneepjes van op vakantie gaan.

Afschakelen

Nee, dat doe ik nu anders. Vakantie moet je voorbereiden. Niet alleen je spullen, maar ook je lijf en geest. Afschakelen. Niet met een noodstop na veertien uur non-stop rijden, maar al enkele weken ervoor. Door voorpret met de kinderen. Die logeren zich suf vóór de vakantie. Een dag de kelder opruimen, een dag in de tuin werken, een dagje weg. Het behoorde dit jaar allemaal tot de voorbereidingen.

Ik moet eerlijk bekennen dat we nog nooit zo relaxed zijn op vakantie zijn gegaan. We hebben op de reis van drie uur nog een stop ingelast van een half uur. Je bent met je gezin samen. Je leest een boek, iets dat het hele jaar door nauwelijks lukt. Maar waarom? Het heeft met onze stand te maken. In welke stand staat ons lichaam? Net als die voor te programmeren stoelstanden in moderne auto's. Een knopje voor hem en een voor haar.

Twee weken niet

Ik merk dat een column schrijven als je met vakantie bent ineens niet meer over bomen, invloeden van Rusland, waterschade of de Brexit gaat. Natuurlijk zijn die onderwerpen voor veel mensen herkenbaarder. Je hebt het dan tenminste over inhoud. Maar ik doe even twee weken niet mee; ik heb mijn knopje gevonden.