'Half werk bestaat niet voor ons'

Van den Heijkant (31) volgde het pad dat hij op de basisschool al had uitgestippeld. Met één kleine wijziging, want in plaats van de studie Akkerbouw studeerde hij af aan de opleiding Dier- en Veehouderij van de HAS Hogeschool in Den Bosch. Na zijn studie begon hij als vertegenwoordiger bij Cehave Landbouwbelang. Toen hij voelde dat hij thuis nodig was, ging hij daar enthousiast aan de slag.

Samen met zijn vader, moeder en twee medewerkers zetten ze het gemengd bedrijf rond. Het varkensbedrijf is verdeeld over twee locaties. In Raamsdonksveer houdt de familie de zeugen en een derde van de vleesvarkens. De andere vleesvarkens staan in een gehuurde stal in Hooge Zwaluwe.

Gesloten bedrijf

Van den Heijkant is tevreden met de huidige situatie. Een gesloten bedrijf zorgt ervoor dat er overzicht is en heeft ook andere voordelen. 'We kunnen zelf het varkensras kiezen waarmee we graag werken. De biggen die hier worden geboren, blijven op het bedrijf en de omvang is voldoende, zodat we geen extra biggen hoeven aan te kopen.'

In 2006 is het bedrijf uitgebreid met 3.000 vleesvarkens. 'We konden toen nog geen gesloten bedrijf zijn omdat we te weinig biggen opfokten. In 2009-2010 zijn we vervolgens uitgebreid naar 750 zeugen. In die tijd ben ik gestopt met mijn baan.'

Vriendin

De ondernemer woont sinds juli 2015 samen met zijn vriendin Marjolein op het bedrijf. 'Het voelt prettig om dicht bij de dieren te zijn. Marjolein werkt fulltime als procesbegeleider in het Jeroen Bosch ziekenhuis in Den Bosch. Zij doet net als ik iets wat ze graag doet; een baan waar ze voldoening en energie van krijgt. Ze is altijd welkom op het bedrijf in de toekomst, maar die keuze ligt compleet bij haar.'

Van den Heijkant is verantwoordelijk voor de zeugen en zijn vader Ad voor de vleesvarkens en de akkerbouwtak. Ze hebben twee medewerkers in dienst. De eigenaar van de gehuurde stal brengt ook arbeid in en voert de vleesvarkens op die locatie.

Akkerbouw

De akkerbouwtak is niet groot, maar speelt wel een grote ondersteunende rol voor het bedrijf. Van den Heijkant: 'We gebruiken de tarwe, die we zelf malen, als voer voor de varkens. Daarnaast kopen we bij verschillende akkerbouwers extra tarwe in. Bij deze akkerbouwers kunnen we de mest van de varkens kwijt. We kopen geen mengvoer in, dus dat bespaart kosten. De aardappelen verkopen we aan een fritesfabriek.'

Behalve het poten en de oogst van de aardappelen en tarwe doet de familie het landwerk zelf. 'Samen kijken we vooruit naar de mogelijkheden van ons bedrijf. Wij stappen niet zomaar ergens in. We zijn berekenend in onze keuzes. Half werk bestaat niet voor ons. Wij doen het goed of we doen het niet', zegt de ondernemer.

Toekomstplannen

'De prijzen in de varkenshouderij hebben pieken en dalen. Ons doel is een bedrijf dat er technisch en financieel goed voor staat. Op deze manier ga je met vertrouwen een dal in. De omvang van ons bedrijf is goed. Ik hoef niet per se te groeien in aantal, maar wil wel blijven ontwikkelen. We kunnen nog veel kanten op. Zo kun je denken aan kansen op gebied van energie, mestverwerking of juist een mooi nieuw concept. We willen ons product zo goed mogelijk verkopen en de kosten in de hand houden.'

Van den Heijkant richt zich op de markt tussen bulk en niche. 'Een mooie markt om te verkennen', vindt hij. 'Het concept Beter Leven past goed bij ons. Wij vinden dierenwelzijn en duurzaamheid belangrijk, maar dit moet praktisch en financieel haalbaar zijn op onze locatie. Omdat we tijdens de bouw rekening hebben gehouden met eisen en regels die nog konden komen, was de drempel vrij laag om in te stappen. Grote investeringen waren niet nodig en het concept brengt wel meerwaarde voor ons product.'

De varkenshouderij is regelmatig negatief in het nieuws. Van den Heijkant denkt dat de sector zelf dit om moet en kan draaien. 'We zijn onze trots kwijt en die moeten we terug zien te krijgen. Boeren zijn van nature bescheiden mensen en niet gewend om naar buiten te communiceren', merkt hij.

Realiteit

'Dit kunnen we zeker verbeteren. We mogen de burgers meenemen in ons verhaal; wat doen we en waar willen we naartoe? Wij kunnen de realiteit laten zien en uitleggen dat we niet terug kunnen naar de tijd dat boeren een paar varkens hielden in een strohok. We zijn met de wereld meegegroeid.'