‘We houden elkaar continu scherp’

Verdonk huurt een schuur en 12 hectare land en leaset een trekker. Al snel komt hij erachter dat er nog veel te leren valt. ‘Gelukkig bleef mijn zwager ook na mijn vertrek hulpvaardig. Ik kon hem altijd bij hem terecht en heb ook nog een tijd zijn plantmachine mogen lenen.’
Van den Berg blijft eerst nog werken in het tuincentrum van haar vader in Sint Maartensbrug, maar als de broccolikwekerij jaar na jaar groeit, komt ze er in 2001 bij. ‘Ik zag het niet zitten om elke dag met een mes het land op te gaan, maar de verwerking van de broccoli vond ik interessant. We hadden net een eigen schuur gebouwd en zouden daar het product gaan sealen.’

Twee verwerkingslijnen

Inmiddels teelt Verdonk jaarlijks 185 hectare broccoli en staan er twee verwerkingslijnen in de schuur, die in 2008 verder is uitgebreid, onder meer met een koelruimte. Gemiddeld werken er zo’n twintig mensen, allemaal met de Poolse nationaliteit. ‘Het is hard gegaan. Dat is vooral ook te danken aan Sabine, die de groei altijd heeft ondersteund of zelfs gestimuleerd. Wat dat betreft vullen we elkaar goed aan.’
Verdonk is zich steeds meer gaan richten op het landwerk, zijn vrouw op de logistiek en de verwerking. Totdat ze drie jaar geleden borstkanker kreeg. ‘Toen hebben we noodgedwongen leren delegeren. Dat is goed. Want op de momenten dat we niet in de buurt zijn, merken we dat de mensen zelf ook oplossingen aandragen’, kijkt Verdonk terug.
Even daarvoor tijdens een rondleiding demonstreert Van den Berg dat principe door niet gelijk bij te springen als de stickermachine dienst weigert. ‘Eerst kijken of ze er zelf uitkomen.’ En inderdaad, na wat onderling overleg aan de band, weet iemand de storing te verhelpen.

Verantwoordelijkheid

‘We proberen het personeel zelf meer verantwoordelijkheid te laten nemen’, vertelt Van den Berg. Ze hebben inmiddels vijf medewerkers, met wie ze elke week teamoverleg voeren. ‘Door het delegeren kregen we ruimte om ons met andere zaken bezig te houden.’
Een van de belangrijkste speerpunten is stroomlijning van de productie, verwerking en logistiek. ‘Daar zijn we constant mee bezig. Dat komt ook wel door onszelf’, zegt Van den Berg. ‘Want als alles lekker draait, dan verzinnen we weer wat anders. Het moet niet saai worden.’
Omdat alles zo scherp op elkaar is afgestemd, heeft elke innovatie gevolgen voor de andere schakels in de productie, merkt Verdonk op. ‘Daarom is elke nieuwe techniek in het begin vaak een crime, omdat het op andere plekken in het proces ook weer nieuwe problemen oproept. Toch is dat ook de charme van dit werk, want we komen er altijd weer uit.’
Om de groei bij te kunnen benen, hebben de ondernemers verschillende activiteiten uitbesteed, zoals de handel en diverse landwerkzaamheden. ‘In het begin deden we het allemaal zelf. We weten dus uit ervaring waar het om draait’, vertelt Verdonk, die binnen de telersvereniging Best of Four, maar ook met andere tuinders in de regio goede contacten onderhoudt. ‘Met de een praten we over prijsvorming, met de ander meer over de teelt.’
Ook West-Friese collega’s uit andere sectoren weten de broccolitelers te vinden. ‘Ondanks de vergaande specialismen zijn we hier toch van elkaar afhankelijk.’ Zoals de melkveehouders, van wie ze veel land huren. Vanwege de lage melkprijs komt er iets meer areaal beschikbaar, merkt Verdonk. ‘Zelf hoef ik daar amper achteraan. Dat komt ook omdat ik eigenlijk altijd ‘ja’ heb gezegd, als ze me een hoek land aanboden. Zoiets is op een gegeven moment bekend.’
Die instelling heeft zeker bijgedragen aan de groei van het bedrijf. ‘Al is de grens zo langzamerhand wel bereikt van wat we met ons tweeën kunnen en willen behappen’, meent Verdonk. Zijn vrouw knikt instemmend. ‘Tenzij Slawomir (zie kader) zich nog verder doorontwikkelt. Dan zie ik nog wat ruimte.’