Pagliari maakt bij voermengwagens royaal gebruik van staal

Het Italiaanse Pagliari is al sinds 1948 actief met kippers en mesttanks. Het zijn grote tanks tot 27 kuub met tandem of drie of vier assen. De kippers zijn ook gemaakt voor capaciteit, met een bakinhoud van 45 of 51 kuub op een tridem of vier assen.

Na een faillissement in 2012 werd het bedrijf onderdeel van de Alpacar-groep. De machines kenmerken zich met een degelijke bouw en veel gebruik van ijzer en roestvast staal. Tegelijkertijd is er weinig elektronica en poespas. Tanks zijn bijvoorbeeld alleen met een vacuümpomp en niet met een verdringerpomp te krijgen. De mestwetgeving in Italië vraagt niet om een zeer nauwkeurige dosering of bemonstering.

In mindere mate bouwen de dertig medewerkers van het bedrijf ook voermengwagens. Het zijn er doorgaans slechts vijf tot zes per jaar. Deze blinken ook uit in degelijkheid. Ze werden in het verleden zelfs weleens de Rolls-Royce onder de voermengwagens genoemd. Maar of dat nog steeds opgaat?

De vorige importeur van Pagliari is Marmix Nederland, dat is opgegaan in Abemec. Bernold Mols uit het Belgische Kinrooi zet de import van Pagliari nu voort. Mols is bekend als importeur van de eveneens Italiaanse Sgariboldi- en Omas-voermengwagens. Een van zijn klanten is een groot Pagliari-liefhebber en gunde een zelfrijder van het merk al eens een derde leven.

De veehouder bracht de zelfrijder tot maar liefst 26.700 uur op de klok door dagelijks vijfhonderd koeien met bijbehorend jongvee te voeren. Tot de reparatiekosten te hoog werden. Een nieuwe zelfrijder van Pagliari wordt niet meer gemaakt.

Om niet meer te hoeven frezen en vlot met de shovel te kunnen laden, koos de ondernemer nu voor deze getrokken wagen van 32 kuub met 3 verticale vijzels. Het is het op een na grootste model van de fabrikant in de THV Syncron-serie, die wagens van 8 tot 50 kuub bouwt met één, twee of drie verticale vijzels.

Ook op deze wagen is, behalve het standaard PTM-weegsysteem met vier in plaats van zes weegstaven, weinig poespas te vinden. Precies wat sommige boeren zoeken in een machine die elke dag zekerheid moet brengen. Het hoognodige als een camera en sterke magneten op de uitlopen is genoeg.

De voermengwagen is degelijk te noemen, zeker als je dat uitdrukt in kilo's ijzer. Mols: 'Hij weegt 16,8 ton. Dat is bijna 3 ton meer dan een willekeurige wagen van vergelijkbare inhoud. Alles is dik uitgevoerd. De bodem is bijvoorbeeld 25 millimeter dik in plaats van 20 en ook de wanden zijn dikker, tot 90 centimeter hoogte. Zelfs de trap en het bordes zijn van zwaar ijzer uitgevoerd.'

Wie een rondje langs de wagen loopt ziet ook dat er, net als bij kippers, stevige grijze rongen in de kuipwand zijn geplaatst. De assen van het tandemonderstel staan strak naast elkaar. Zo is er meer oplegdruk en kan makkelijker worden gekeerd. De velgen zijn met een flink aantal bouten vastgezet.

Prijskaartje

Daar hangt ook een prijskaartje aan. Als een vergelijkbare Sgariboldi van 32 kuub is te krijgen vanaf 78.000 euro, dan kost de Pagliari zomaar 30.000 euro meer. Voor die 105.000 euro zullen de ijzeren delen zeker minder snel doorslijten.

Veel componenten zijn ook vergelijkbaar met andere merken. Zo zijn de vijzels niet veel dikker, wordt een gewone tweecomponentenlak gebruikt en zijn ook de overbrengingen vergelijkbaar met andere merken. De meerprijs komt daarbij niet altijd terug via een hogere inruilwaarde, want de wagens zijn schaars. Maar echte liefhebbers ook.