Varkenshouders verkleinen CO2-voetafdruk samen met Plus-supermarkten

De CO2-voetafdruk is een van de aandachtspunten in de samenwerking die Plus heeft met achttien varkenshouders, van wie Derikx er een is. 'Het voordeel van deze kleine keten is dat we als varkenshouders echt zicht hebben op waar onze vleesvarkens naartoe gaan', zegt hij. 'We hebben meerdere keren per jaar overleg over alle belangrijke aspecten van de varkensproductie. We kijken samen hoe het beter kan.'

Om de CO2-voetafdruk te verkleinen, werkt Plus samen met een beperkt aantal varkenshouders die alle varkensvlees en vleeswaren voor de supermarktketen produceren. Zij zijn al grotendeels energieneutraal door bijvoorbeeld zonnepanelen op hun daken.

Voer aandachtspunt

Voor een lage CO2-voetafdruk is het voer een aandachtspunt. De varkenshouders maken zoveel mogelijk gebruik van circulaire grondstoffen die vrijkomen bij de productie van het voedsel voor de mens en/of van voer van het eigen bedrijf.

Derikx heeft naast zevenduizend vleesvarkens 100 hectare akkerbouw in het bouwplan. Hij verbouwt onder andere mais dat wordt verwerkt tot CCM voor de vleesvarkens. Daarnaast teelt hij graan als eigen veevoer. 'Nu ben ik aan het experimenteren met een eiwitrijk gewas', zegt hij.

Erwten

'Vorig jaar heb ik in de wintertarwe erwten ingezaaid. Dat was niet echt een succes omdat de erwten veel eerder rijp zijn dan de tarwe en dan zijn de erwten te hard. Dit jaar komen er erwten in de wintergerst. Die wintergerst is eerder afgerijpt waardoor dat beter overeenkomt met de afrijping van de erwten', legt de ondernemer uit.

'Zo probeer ik nog meer eigen voer te telen om de CO2-voetafdruk verder te verlagen. Want juist eiwit komt van ver weg en als ik dat van dichtbij haal, scheelt dat veel.'

Circulair

Omdat Derikx eigen voer teelt, kan hij een deel van de mest van zijn varkens circulair gebruiken. 'De mest gaat op de mais, wintergerst en erwten die de varkens weer opeten. Ook de andere gewassen als aardappelen profiteren van de mest van de varkens. Die aardappelen zijn weer voedsel voor de mens.'

Niet alle mest kan de ondernemer op eigen land kwijt. Wat overblijft, gaat naar de mestverwerker Merensteyn die er circulaire meststoffen van maakt waar buitenlandse akkerbouwers van profiteren.

Derikx kijkt verder nog hoe hij de emissies vanuit zijn stal verder kan beperken. Hij wilde een systeem met mestspoelen gaan gebruiken om zo de emissies verder te verlagen. Maar dat was te kostbaar. 'Daarnaast haalt dit systeem ammoniak uit de mest en zet het om naar stikstofgas. Maar dat vind ik jammer, want die stikstof kan beter in de mest blijven, want dat is nu juist nodig voor de bemesting.'