Zorgboer Krista Luijkx: 'Iedereen kan bij ons zichzelf zijn'

Krista en Urban Luijkx wonen in Weert, in het huis waar Urban Luijkx vanaf zijn zesde opgroeide. Zijn ouders hadden hier een melkveehouderij. Hij heeft goede herinneringen aan zijn jongere jaren, waar hij zijn vader met plezier meehielp in het bedrijf. Helaas liet de gezondheid zijn vader in de steek, waardoor hij op vroege leeftijd (46) moest stoppen met boeren.

Urban Luijkx zelf was destijds pas twintig jaar en scholier. Nadat hij de havo en de middelbare agrarische school had afgerond, studeerde hij aan de HAS. 'Dit als vangnet voor als het thuis als boer niet zou lukken. Het is altijd mijn droom geweest om boer te worden, maar het bedrijf overnemen toen mijn vader moest stoppen, was zowel voor mij als voor mijn drie jongere broers destijds niet aan de orde.' Dus werd er bij huize Luijkx de moeilijke beslissing genomen om afscheid te nemen van de koeien.

Liefde in de loods

De leegstaande koeienstal en loods werden vervolgens voor andere doeleinden gebruikt, zoals het bouwen van praalwagens voor carnavalsvereniging VV de Blutsknikkers waarvan Urban Luijkx fervent lid was. Onder de verenigingsleden die meehielpen, bevond Krista Luijkx zich. 'Nog nooit eerder had ik gesproken met Urban', zegt ze. 'Maar tijdens het bouwen van een wagen raakten we aan de praat en sloeg de vonk over.'

Samen kochten de Weertenaren een nieuwbouwhuis in Boshoven. Hier kregen ze drie zoons. In 2015 liet de familie nog allerlei grote verbouwingen uitvoeren aan het huis. Vlak daarna kreeg het gezin de mogelijkheid om het ouderlijk huis van Urban Luijkx over te kopen. 'Ik reed er dagelijks langs op weg naar mijn werk. Ik stelde me voor hoe pijnlijk het zou zijn als de boerderij zich niet meer in de familie zou bevinden, dus kochten we het huis.'

Aanleunwoning

Dit betekende niet dat zijn ouders moesten verhuizen. Krista Luijkx kwam namelijk met het idee om in de aanbouw een aanleunwoning voor hen te maken.

Urban Luijkx: 'Voor mijn moeder was verhuizen naar een woning in Boshoven nog een optie, maar voor mijn vader, een echte boer, absoluut niet. Nu hebben we een ideale situatie: mijn ouders hebben een eigen woning, er is veel contact met ons gezin en ze zijn aanwezig op de boerderij. Onze oudste zoon gaat weleens na het uitgaan, als er nog een lampje brandt bij opa, op bezoek voor een afzakkertje. Dat vinden ze allebei geweldig.'

Het gezin was al snel gelukkig op de boerderij. Krista Luijkx besefte dat ze het geluk van hun ruime erf wilde delen met anderen. Ze heeft bijna twintig jaar als P&O-adviseur gewerkt bij gemeente Nederweert. 'Toch heeft het verzorgende werk mij altijd aangesproken', zegt ze. Een zorgboerderij leek haar een goede optie.

Agrarische bestemming

Urban Luijkx: 'Om een vergunning te krijgen voor een zorgboerderij, moet je dieren houden. Als je geen agrarische bestemming hebt, dan mag je geen agrarisch bedrijf starten. Uiteindelijk hebben we nu negen vleeskoeien van het ras Blonde d 'Aquitaine.'

Voor de Weertenaar, die als relatiemanager agro bij een accountants- en advieskantoor werkt, zijn de koeien op een speciaal moment op de boerderij gekomen. 'Twintig jaar nadat mijn vader het melkvee had weggedaan. Ik ben nu bijna 46. Daar waar mijn vader is gestopt, ga ik door. Dat is een apart gevoel.'

Volwassenen met dementie

De doelgroep van de zorgboerderij bestaat voornamelijk uit volwassenen met dementie. 'Hun een fijne dag bezorgen is waar ik mij straks volledig voor inzet', licht Urban Luijkx toe. Er kunnen straks per dag twaalf personen terecht bij de dagbesteding, die bestaat uit een grote verblijfsruimte, open keuken, een relaxruimte en een grote buitenruimte. Ook is er voldoende plek voor diverse activiteiten in en om de zorgboerderij.

Krista Luijkx volgt de studie persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg die ze binnenkort afrondt. Ze loopt al twee jaar stage bij Zorgboerderij Ingelshof in Tungelroy en werkt sinds een half jaar bij Zorgboerderij De Meysebergh in Hunsel. Zo heeft ze straks genoeg ervaring om op eigen benen te staan.

Gunfactor

De andere zorgboeren zien de familie Luijkx niet als concurrentie. 'Ze zien dit juist als een samenwerking, waarbij de gunfactor hoog is. Onze zorgboerderijen zijn anders wat betreft faciliteiten en type werkzaamheden. We hebben regelmatig contact en kijken samen ook wie waar het beste past.'

Krista Luijkx noemt volwassenen met dementie een 'dankbare doelgroep om mee te werken'. 'We willen graag dat iedereen zichzelf kan zijn bij Zorgboerderij Geuzenhof en zich hier een gewaardeerd mens voelt. Ik heb er veel zin in om nieuwe mensen te verwelkomen.'

In mei worden de deuren van Zorgboerderij Geuzenhof geopend. De dagbesteding gaat zes dagen per week open.