Sita Poelman: 'We zijn blij dat we het bedrijf kunnen overdragen'

Het is een komen en gaan van klanten op het erf van VOF Poelman in het Groningse Zevenhuizen. Twee 65+'ers uit Limburg, die kamperen op een nabijgelegen camping, stappen weer op de fiets, nadat ze de boerderijwinkel hebben bezocht. 'We hebben aardbeien gehaald. Een bakje van 400 gram kost 3,50 euro. Morgenochtend hebben we een beschuitje met aardbeien. Dat wordt smullen', zegt de vrouw, terwijl haar man al van het erf rijdt.

Smaakbeleving, daar draait het voor Sita Poelman om. 'Dan komen de klanten weer. We hebben een proeftuin van aardbeien. We onderzoeken nog welk ras het beste bij ons past. De kans is groot dat het Dahli wordt. Dat is een lekker vroeg ras.'

Smoothies

De boerderij beschikt over een terras met verkooppunt waar de ondernemers koffie, aardbeiengebakjes een smoothies aan de man brengen. Het is een idee van Robin Siersema, het nieuwste vennootschapslid.

Aan een aardbeiensmoothie van 2,50 euro houden de ondernemers niet veel over, erkent Poelman. 'Maar we doen het vooral om onze producten te promoten. Net zoals met een tweedehands automaat die op verschillende plekken in de buurt staat.' Naast verkoop in hun boerderijwinkel leveren ze aan een stuk of 25 bedrijven als restaurants, groente- en bakkerszaken, slagerijen en tankstations.

Historie

Doorzetten is de familie met de paplepel ingegoten. Gerard en Sita Poelman bouwden het bedrijf dertig jaar geleden vanuit het niets helemaal zelf op en hielden daarna met wisselend succes koeien, kalkoenen en geiten.

'Gerard is een doorzetter. Hij laat de kop niet hangen. Tegen de wens van zijn ouders in werd hij boer. Ik kom uit een ondernemersgezin Ondernemen zit in mijn bloed. Iedere keer als we weer overgingen op een nieuwe tak, plaatste ik een bordje bij de weg waarop stond dat de producten bij ons te koop waren.'

Superheffing

Het houden van koeien en geiten liep op een teleurstelling uit. De superheffing gooide roet in het eten. De koeien moesten weg. 'Dat was een zwarte bladzijde in ons leven', zegt Poelman. De ondernemers schakelden over op geiten. Ze kochten er honderd, maar kwamen er al snel achter dat het houden van geiten niet gemakkelijk is en de afzet tegenviel.

Bij de aardbeien- en aspergeteelt ligt Poelmans hart. 'Het zijn prachtige producten. De aardbei is het lekkerste fruit dat er is', beargumenteert ze. 'We zijn met een klein hoekje begonnen. Een oude voorlichter heeft ons hierbij geholpen. Ik had er geen verstand van. Ik kende aardbeien vooral van mijn moeder in de tuin.' Zeven jaar geleden kwamen de asperges erbij. Vorig jaar verdubbelden de ondernemers de teelt naar 1 hectare. 'Er is potentie voor groei van de aspergeteelt. De teelten zijn een mooie combinatie.'

Bedrijfsovername

Over niet al te lange tijd nemen een van hun zoons en Siersema het bedrijf over. 'Maar waar blijft Robin nou?' vraagt Poelman zich hardop af, terwijl ze vol passie spreekt over haar collega. Hij werkt sinds zijn vijftiende bij de familie. 'Toen hij serieuze interesse had in bedrijfsovername, heb ik hem gewaarschuwd. Het is een levensstijl waarbij je 24 uur per dag paraat moet zijn. Als je dat niet wilt, dan moet je het niet doen.'

Hoewel Poelman het jammer vindt, begrijpt ze dat een van haar zonen, Tjerk, niet in het bedrijf wil. 'Hij heeft een goede baan als elektrotechnicus. Hij heeft ons zien ploeteren en heeft daar veel waardering voor, maar vindt een vast inkomen prettiger. Dat snappen we.'

Uitdaging

Voor Siersema zorgt de overname voor een stuk uitdaging, zegt de leraar in het speciaal basisonderwijs. 'Tot mijn 67ste voor de klas staan zie ik niet zitten. Het is mooi werk, maar het risico is te groot dat ik op de automatische piloot ga werken.'

'Er liggen zoveel kansen op dit bedrijf', vervolgt Siersema. 'We zijn sinds kort aangesloten bij Westerkwartier Boert Bewust Westerkwartier. Hiermee proberen we de burger naar de agrarische bedrijven te halen. Er komen veel fietsers langs. Op zaterdag hebben we gemiddeld honderd tot tweehonderd transacties in de boerderijwinkel', licht hij toe.

Veluwe van Groningen

'Het Westerkwartier is supermooi. Veel toeristen weten het al te vinden. Het wordt niet voor niets de Veluwe van Groningen genoemd. Daarmee kunnen we nog veel meer doen. Maar ook voor mensen dichtbij. In Roden, op een steenworp afstand, weten ze nog vaak niet dat hier verse aardbeien te koop zijn.'

Poelman glimlacht. Het los moeten laten is een lastig proces, vindt ze. 'Het uit handen moeten geven beangstigt me soms. Het bedrijf doorgeven is een stuk emotie. Het gaat om ons levenswerk.'