Zweedse Ekobot wiedt bij Nederlandse ui

Ekobot is een aan de Zweedse Nasdaq-beurs genoteerd bedrijf met mensen in de raad van commissarissen als voormalige managers van Volvo. Niet zozeer mensen die hun roots hebben in de landbouw maar meer in de ICT. Maar wel mensen die een missie zien in duurzame landbouwteelten.

De Ekobot is voorlopig alleen nog geschikt voor onkruidbestrijding in uien. Ekobot ziet dit als een belangrijke teelt door de groeiende wereldbevolking met juist in Nederland veel potentie. Vandaar dat hier ook wordt proefgedraaid.

De uien in Gemert zijn op 15 maart gezaaid. Inmiddels staan ze in het derde pijpstadium en buiten hier en daar een aardappelopslagplant, is het perceel schoon van onkruid. Hoe dat komt? Twee rechthoekige groen-witte dozen, de veldrobots, rijden onafgebroken hun baantjes door de uienbedden.

De robots van zo'n twee meter breed en een meter hoog verkeren nog in de testfase. Daarom is er voor elke robot nu nog een operator met een afstandsbediening bij om fijnafstellingen te doen. Op het moment nemen Corne Rispens en Jules Beckers die taken voor Ekobot waar. Rispens zal de Ekobot bovendien op zijn website ducksize.com blijven volgen en zijn ervaringen delen.

Autonoom werken

In principe gaan de Ekobots in de toekomst autonoom door het veld rijden op basis van RTK-gps en optische rij-herkenning. Daarvoor zijn er op de kap twee Trimble-ontvangers gemonteerd en een 4G-antenne. Extra markers of botssensoren voor correctie of veiligheid zijn er niet.

Hart van de robot is een wiedunit met acht kleurencamera's en zijwaarts bewegende armen die het gespotte onkruid uit de grond slaan. De uien staan in zeven rijen op bedden van 2 meter. Dat is ook de spoorbreedte van de robot. In de toekomst zijn ook andere spoorbreedtes mogelijk zoals het meer voorkomende 1,5 en 2,25 meter.

De camera's maken onderscheid tussen een uienplant en onkruid en zijn daarvoor getraind met een grote database aan vergelijkende beelden. De robot kan ongeveer wieden tot de ui in het vijfde pijpstadium is en doet dus zo'n twee maanden zijn werk in het uienperceel.

De software is zo ingesteld dat een wiedarm niet binnen een straal van 1 centimeter van het uienplantje komt. Wordt onkruid gespot, dan beweegt een van de acht armen naar een ingestelde diepte en slaat de plant uit de grond. Via het frame is de werkdiepte ruimer te variëren mochten de sporen tussen de bedden dieper worden.

Maximaal 1 kilometer per uur

Elke arm heeft een werkbreedte van ongeveer 50 centimeter. Elke twee seconden wordt wel een onkruidplant weggeslagen terwijl de robot met maximaal 1 kilometer per uur over het bed rijdt. Variatie in capaciteit komt door de frequentie waarmee de armen bewegen.

Op de zandgrond rond Gemert maakt de Ekobot gebruik van veertanden van 3 centimeter lang en 2 centimeter breed. Wie de robot op kleigrond wil gebruiken kan massief ijzeren tipkouters monteren om beter in de hardere grond in te dringen.

Om de camera's te helpen door het contrast te vergroten en de invloed van zonlicht te verkleinen, is er rondom een zeildoek tot op de bodem gehangen aan de bekapping. Een led-balk onder de kappen zorgt voor constante verlichting. Midden achter de wiedunit hangt een camera waarmee een operator op afstand mee kan kijken.

De wiedunit is ontwikkeld door de ICT'ers van Ekobot. Het rijdende gedeelte met komt van partner Thorvald. Die levert het vierwielige autonome voertuig. Aan elke zijde is daarvoor een lithiumaccu gemonteerd. De robot kan met de energie daarvan bijna een dag zijn werk doen, afhankelijk van de intensiteit van de onkruiddruk.

De vier wielen van zo'n 30 centimeter hoog zijn allemaal gestuurd en aangedreven. Daardoor is een smalle kopakker voldoende om van werkgang te wisselen.