Geen gebiedsgerichte aanpak voor Vlaamse stikstofminister

Demir (42) is sinds 2019 minister van Justitie en Handhaving, Omgeving, Energie en Toerisme in de Vlaamse regering. Toen in Vlaanderen de stikstofcrisis uitbrak, kreeg zij ook dat dossier in haar portefeuille.

De centrale aanpak van de stikstofcrisis in Vlaanderen verschilt met de gebiedsgerichte aanpak in Nederland. Volgens Demir zou een keuze voor dat laatste 'wel gemakkelijk zijn geweest'. 'O, hier provincies, dit zijn de doelstellingen, los het maar op. Nee, zo werkt het hier niet. Ik wil de regie houden, omdat er veel op het spel staat voor de natuur en de economie. Als we het nu niet goed doen, zullen er nog meer rechtszaken volgen.'

Een andere reden voor de centrale aanpak is volgens Demir het ontbreken van kennis bij lokale politici. 'Onze provincies hebben te weinig expertise om dit op te lossen. De misère zou dan voor Vlaanderen zijn, voor mij. Ik zou niet goed slapen, denk ik.'

Vlaanderen trekt met 3,6 miljard euro een aanzienlijk lager bedrag – ook in verhouding – uit voor het oplossen van de stikstofcrisis dan Nederland, waar een transitiefonds is gevuld met 25 miljard euro. Demir zegt dat boeren daarom niet te lang moeten treuzelen met een keuze voor opkoop. 'Dit jaar komt de trein langs. Je springt erop of niet. Deze zal binnen drie jaar niet nog eens langskomen. Zo werkt het niet.'

Animo voor opkoop groot

Volgens de Vlaamse stikstofminister is het animo voor opkoop groot onder Vlaamse boeren. Op een bijeenkomst waar zij sprak, gaf de helft van de aanwezige boeren aan ervoor open te staan.

Net als in Nederland begon de stikstofcrisis bij de zuiderburen met een rechterlijke uitspraak die de uitbreiding van de pluimveehouderij verbood. Op 80 procent van de Vlaamse 61 natuurgebieden slaat te veel stikstof neer. De schaal van de veehouderij in Vlaanderen is vergelijkbaar met die in Nederland. Het Belgische gewest telt zo'n 52 miljoen koeien, varkens en kippen. In het drie keer zo grote Nederland zijn dat er 120 miljoen.