Stef Noordman: 'De konijnen hebben het hier heel goed'

Het bedrijf in het Limburgse Nederweert oogt op het eerste gezicht niet als een konijnenhouderij. Het bordje aan de weg verraadt echter dat het hier Noordman Konijnen betreft. Als Stef Noordman even later een rondleiding geeft, blijkt het vroeger een champignonkwekerij te zijn geweest. Dat verklaart de indeling en het aangename klimaat binnen. 'Ja, ook op hete dagen is het hier aangenaam, de konijnen hebben niets te klagen.'

In 2006 maakten de witte zwammen plaats voor witte konijnen. Noordman, opgegroeid op een melkveebedrijf even verderop in Sterksel, had toen nog niets met konijnen. Alhoewel… 'Als 12-jarig jongetje kreeg ik twee konijnen, Knabbel en Babbel. Twee vrouwtjes, dachten we. Totdat er jonkies kwamen. Het fokte maar door en liep helemaal uit de hand.' De konijnen zaten in de garage en op een bepaald moment liep de gier door de meterkast het woonhuis in.

Later hield Noordman nog zevenhonderd konijnen in de voormalige rosékalverstal op het ouderlijk melkveebedrijf, maar de konijnenhouderij werd opgedoekt toen hij ging werken bij een konijnen KI-station.

Drie gezinnen te onderhouden

'Ik kwam jarenlang op mijn huidige bedrijf om konijnen te insemineren en toen ik hoorde dat de konijnenhouders ermee wilden stoppen, was mijn interesse gewekt. Thuis zit ik in het bedrijf met mijn ouders en jongere broer, maar 160 melkkoeien zijn niet genoeg om met drie gezinnen van te leven', legt Noordman uit. 'Ik dacht: als ik ooit wat met konijnen wil, moet ik het nu doen.'

Het stel huurde het bedrijf eerst drie jaar, omdat financiering lastig was. 'In 2016 bleek dat we het financieel goed rond konden zetten en hebben we het bedrijf en woonhuis gekocht', zegt Noordman.

Ook zijn de stallen verbouwd. 'De huisvesting voldeed gewoon aan de Nederlandse eisen, maar wij leveren de konijnen aan een Nederlandse coöperatie die ze in België laat slachten. Zij willen het liefst konijnen die in het parksysteem worden gehouden. Er zit een meerprijs op, dus financieel was het ook interessant', laat Noordman weten.

Het parksysteem houdt in dat de vleeskonijnen in groepen worden gehouden. In de kunststof hokken hebben ze de ruimte en er is continu voer en water beschikbaar. De moederdieren zitten wel in aparte hokken, met daaraan een nestbakje. 'Konijnen zogen hun jongen maar één keer per dag en kijken verder amper naar ze om. De moeder kan zich terugtrekken op het hoger gelegen rooster waardoor de jongen niet bij haar kunnen komen', legt Noordman uit.

De ondernemer pakt een 4 dagen oud konijn uit het nest: 'Kijk, deze heeft goed gegeten, het buikje staat bol van de melk. We controleren de nesten hier elke dag op.'

Een groot deel van het controleren, het voeren en de administratie neemt Annelies Noordman op zich. Het insemineren en palperen, de drachtcontrole, doet Stef Noordman. 'Het werk is goed te plannen, want als je insemineert, komen er precies dertig dagen later jongen. Dat is wel een piekmoment, want dan zijn Annelies en ik samen een hele dag jongen aan het tellen.'

De konijnen blijven 37 dagen bij de moeder en gaan dan naar het parksysteem. Als ze 11 weken oud zijn en 2,5 kilo wegen, gaan ze naar de slacht. Daarnaast fokt Noordman jaarrond 360 voedsters op. Deze komen uit foklijnen die zijn geselecteerd op melk, gezonde jongen en levensduur. Uniformiteit, goede groei en gezondheid zijn juist weer belangrijk bij de vleeslijn.

Fokkerij blijkt Stef Noordmans belangstelling te hebben. 'Koeienkeuringen vind ik mooi. Misschien ben ik wel meer koeienboer dan konijnenboer, maar het heeft allebei zijn charmes. Bij slecht weer ben ik graag bij de konijnen in de stal, bij mooi weer buiten bij de koeien', lacht hij.

Zorgen over toekomst

Verder groeien in de konijnen zit er niet in, het bouwblok is vol. 'En dit bedrijf, het melkveebedrijf en een jong gezin zijn bij elkaar ook wel genoeg', stelt Noordman. 'Wel baart de toekomst van de sector hem zorgen. 'Als de sector nog kleiner wordt, kan de voerfabriek hier geen voerlijn meer voor laten draaien. Dierenartsen zullen zich niet meer specialiseren en nog meer slachterijen gaan dicht. Dat moeten we niet hebben.'

De oplossing zou zijn dat er meer konijn wordt gegeten. Maar dat zit er in Nederland niet in, denkt Noordman. 'Men is het niet gewend en vindt het zielig. Terwijl de dieren het hier heel goed hebben.'

Dat laten de Limburgse konijnenhouders ook graag zien. 'We zijn aangesloten bij Boeren van Nederweert, een initiatief om de waarde van de agrarische sector te belichten. In dat kader stellen we de stal regelmatig open. Als mensen eenmaal zien wat we hier doen en hoe de konijnen worden gehouden, gaat er een wereld voor ze open', besluit Noordman.