'Pieter Omtzigt'

De wereld is groter en complexer dan het boerenerf en ik ben niet van de one-issuepartijen. Daarnaast zijn er veel verschillende soorten boeren met elk hun eigen prioriteiten. Veel partijen met boerenkennis doen mee, terwijl we nog maar met weinigen zijn; 50.000 boeren en wat bijbehorende gezinsleden leveren misschien één zetel op.

Ooit was de boerenstem machtiger, met zo'n 400.000 boeren op de 10 miljoen inwoners. Sommige partijen willen ons dat nog steeds laten geloven en hebben baat bij een schromelijke overdrijving van de boerenstem. Ze polariseren en kleineren de ander om het eigen groepsgevoel te versterken.

Het wegzetten en framen vindt ook plaats aan de andere kant van het politieke spectrum, want ook hier verdiepen ze zich in boerenzaken. Zij richten hun pijlen op de denkbeeldige boosdoeners. Zo krijgen de boeren corona in de schoenen geschoven, het tekort aan woningen, de povere kwaliteit van de natuur en het ruimtegebrek.

Oh, wat weten zij wel raad met ons platteland en wat zouden ze dat graag inpikken en herinrichten naar eigen wens… dan komt alles goed. Nederland als vrolijk stadspark, iedereen vegetariër en aan de geïmporteerde avocado's, zodat deze heilstaat, deze hemel op aarde, kan dienen als voorbeeld voor de rest van de wereld.

Met ons eigen beste maatschappelijke boerenverhaal op klimaat, bodem en biodiversiteit hebben wij de troef in handen: zij zullen ons altijd nodig hebben, want zulke antiboerpartijen hebben zelf niets tastbaars.

Daar moeten we onze schaakstukken zetten, onverwacht en als eerste. De strijd aangaan om te winnen vanuit overmacht door het beste verhaal. Zo werkt dat strategisch en tactisch; lees Niccolò Machiavelli of Carl von Clausewitz.

Gezond verstand kan ons redden en iemand die dat inziet, is Pieter Omtzigt, de dossiervreter die zijn werk gewoon doet zoals het hoort, daar waar anderen verzaken. Niet voor niets een klasse apart.