Kalkoenhouder Jacobs: 'Ik produceer graag voor de kerst'

De vader van kalkoenhouder Anton Jacobs uit het Brabantse Rijkevoort begon in de jaren zeventig op boerderij De Kievitskampen aan de Hoogeindsestraat. Jacobs: 'Hij had een tuinderij van 0,3 hectare onder glas en enkele hectares vollegrondstuinbouw. In mijn jeugd was ik dus tuinderszoon.'

Omdat tuinbouw geen vetpot was, besloot Jacobs' vader in 1972 met kalkoenen te beginnen. Hij bouwde een nieuwe stal voor vierduizend kalkoenen en vier jaar later nog eenzelfde stal. In het begin was het ontzettend pionieren voor de nieuwbakken pluimveehouder.

Jacobs: 'Omdat er weinig kennis over en ervaring met kalkoenen was, ging er best weleens wat mis, zeker in die begintijd van de kalkoenhouderij. Men kende het natuurlijke gedrag nog niet en wist nog niet goed wat bijvoorbeeld de optimale staltemperatuur en ventilatie waren. Ook voersamenstellingen waren nog niet optimaal.'

Minder ziektedruk

In 1982 was Jacobs twintig jaar. Hij wilde graag in maatschap met zijn ouders. Dat gebeurde en in 1986 bouwde hij, in samenspraak met zijn ouders, zijn eerste kalkoenenstal voor 7.800 dieren. De nieuwe stal werd de opfokstal, in de oudere stal kwamen de dieren die op het aflevergewicht moesten komen. Jacobs: 'In totaal hadden we op dat moment 7.800 hanen en 7.800 hennen. Zowel in de opfok- als de afmeststal zaten de hanen en hennen apart.'

Volgens Jacobs waren dat fijne tijden, ook wat de prijzen betreft. 'En niet te vergeten wat betreft de waardering van de agrarische sector.' Op een gegeven moment stapte de familie over van het ras Indico naar Big 6 van British United Turkeys. Toen ging het steeds beter, omdat dit ras minder ziektes in zich droeg.

Jacobs: 'Hierdoor kunnen we vandaag de dag op een prettigere manier kalkoenen houden. Het genetische uitgangsmateriaal is steeds beter. De dieren zijn veel vitaler en hebben minder erfelijke gebreken. Verder zijn ook de gewichten uniformer.'

Jacobs vrouw Angerie kwam in 1994 in de maatschap. Ondertussen was in 1989 een van de stallen verlengd met 400 meter, waardoor er vierduizend hanen bij kwamen. In 1992 verkocht de buurman zijn bedrijf. Dat paste goed, omdat ook daar kalkoenen werden gehouden. Jacobs leverde aanvankelijk aan Plukon. Maar in Duitsland betaalden ze een kwartje per kilo meer, dus stapte de zakelijke Jacobs gelijk over naar een Duitse slachterij.

Diervriendelijkere houderij

Maar tijden veranderen. 'Op dit moment maken we op ons bedrijf de stap naar het Beter Leven-concept. De langzamer groeiende dieren, bronskleurig, zijn een lust voor het oog en steeds meer consumenten zien de meerwaarde van een meer diervriendelijke houderijvorm', legt Jacobs uit.

Ook houdt de ondernemer jaarlijks kerstkalkoenen die vrije uitloop hebben. Dit doet hij in samenwerking met Grutto, via 'Grutto, koop een kalkoen'. Deze aanbieder verkoopt dit exclusieve product online. Er worden zowel gevulde als niet-gevulde scharrelkalkoenen aangeboden.

Hiervoor worden kalkoenkuikens van Caringa light bronze in Frankrijk gekocht. Daar worden ze al jaren als Label Rouge-kalkoen verkocht. 'Dus die passen perfect in een zeer langzaam groeiend, diervriendelijk concept', stelt Jacobs.

De kalkoenhouder investeert ook regelmatig in nieuwe machines, omdat hij producten ook zelf vermarkt. Zo kocht hij zeer recent in Italië een droogplukmachine voor het plukken van de kerstkalkoenen. 'De kosten gaan voor de baten, maar ik wil graag droog plukken en gekoeld weg kunnen hangen, zodat het vlees kan rijpen voor een nog betere smaak.'

Opvolging dient zich aan

Jacobs' dochter Lotte werkt nu als communicatie- en marketingmedewerker bij ZLTO, maar wil op termijn een deel van het bedrijf overnemen. 'Ze woont inmiddels samen met haar vriend, een zelfkazende natuurinclusieve koeienboer. Een alternatieve houderijvorm van kalkoenen zou daar mooi bij passen, meende Lotte. Nou, dat vind ik ook.'

Al loopt zijn bedrijf prima, Jacobs maakt zich wel zorgen over de maatschappelijke ontwikkelingen. 'Het zou heel prettig zijn als zowel de maatschappij als de politiek geen emmers kritiek over ons uit zouden storten. Maar in plaats daarvan proactief zouden willen meedenken over hoe je wet- en regelgeving zo aan kunt passen dat wij een toekomst houden. Momenteel lopen wij structureel vast in oude wetgeving, waardoor wij en onze opvolgers niet mee kunnen gaan in de wensen van de maatschappij.'