Boer zal wereld ook in 2050 voeden

De kern van de IPCC-boodschap: broeikasgasemissies moeten omlaag in alle sectoren, inclusief landgebruik en voedsel. Wat mij is opgevallen, is dat veel 'deskundigen' naar aanleiding van het rapport verschillende boodschappen verkondigen.

Ik vraag mij dan af welk belang deze mensen hebben om direct scherp over bijvoorbeeld de land- en tuinbouw te oordelen en aan te geven wat er moet gebeuren.

Veestapel

Zo hoorde ik een veranderdeskundige zeggen dat alles rond voedselproductie anders moet. Hij kreeg veel zendtijd in de media. Anti-veehouderijgroepen meldden opnieuw dat de veestapel moet krimpen en ze hadden zelfs een veehouder gevonden die dat ook vindt. Veel politieke partijen maken zo hun bekende punten.

Hierdoor vraag ik mij steeds indringender af: hoeveel van deze mensen die zo over onze land- en tuinbouw oordelen, zijn in staat om met enige omvang bijvoorbeeld bloemkool, appels, aardappelen of paprika te produceren op een niveau dat een winkel ze wil afnemen en er ook nog saldo overblijft om van te bestaan? Maar dat geldt natuurlijk ook voor boter, kaas, eieren en vlees.

Ik verwacht dat van deze mensen bijna niemand daartoe in staat is of enigszins begrijpt hoe je dat jaar na jaar doet. Het lijkt dat hier 'de beste stuurlui aan wal staan', en een deel van de media doet mee.

Extensivering

Deze meningen staan niet op zichzelf. De laatste maanden lees ik te vaak dat richting extensivering van de land- en tuinbouw wordt gestuurd. Het wonderlijke is dat dit vaak duurder is en tot meer klimaatimpact leidt, dus meer CO2-equivalenten per eenheid product.

Die hogere prijs moet dan worden terugverdiend door nieuwe marktconcepten met een hogere prijs voor de consument. Er zijn niet veel voorbeelden dat dit met een forse omvang lukt. Wel weet ik dat het veel aangehaalde voorbeeld Marqt na tien jaar nog steeds klein en verlieslatend is. Subsidiëren kan ook, met de kanttekening van tijdelijkheid en risico op wegvallen bij een andere politieke wind.

Tegenstelling

Dat tweede punt, de klimaatimpact, is veel ingewikkelder en mijns inziens een tegenstelling die de komende tijd veel zichtbaarder zal worden.

Toch moet er iets gebeuren. Ik gebruik dan graag de 80/20-regel. Geef 20 procent van de aandacht aan genoemde denklijnen en bied voldoende ruimte en geld aan de andere 80 procent van bestaande marktgerichte ontwikkelingen.

Duurzamer

Bij de marktgerichte producten worden vaak al decennialang grote stappen gezet om de productie duurzamer te maken, vaak in ketenverband. Natuurlijk is er dan ook ruimte voor andere initiatieven, maar wel binnen reële proporties.

Alleen dan maken we de grootste kans om de grote zorg uit het IPCC-rapport weg te nemen, namelijk over dertig jaar 70 procent meer voedsel produceren. Niet dat wij vanuit Nederland de wereld gaan voeden, maar we helpen er wel bij door kennis, uitgangsmateriaal, technieken en producten.

Toekomstkansen

De opgave die nu voor ons ligt, is om meer van die 'beste stuurlui' in onze 'boot' met gevarieerde toekomstkansen te krijgen.

Nico Verduin Voorzitter LTO Noord regio West