Fritesfabrikant wil pootgoed beter op maat

'Handelshuizen kunnen dit jaar niet van alle fritesrassen het vaak al ver vooraf bestelde pootgoed ook daadwerkelijk leveren. Het stelt ons voor een probleem waarvoor we samen met de pootgoedbedrijven een oplossing proberen te vinden', vertelt Tom van der Meer van Lamb Weston/Meijer.

Waarschijnlijk moeten we wat schuiven met rassen en ook andere potermaten accepteren. Dit is het beste wat we nu kunnen doen en het helpt ons bij de verplichtingen die we hebben naar onze afnemers.'

Van der Meer is bij Lamb Weston/Meijer verantwoordelijk voor de inkoop van pootgoed. Op jaarbasis moet hij ongeveer zeshonderd contracttelers voorzien van zo'n 55.000 ton pootgoed. Hij was verder tot voor kort bestuurlijk actief als voorzitter van de grondstoffencommissie van de Vereniging voor de Aardappelverwerkende Industrie (Vavi).

Sectoravond in Swifterbant

LTO-Akkerbouw nodigde Van der Meer vorige week uit op een sectoravond in Swifterbant om een toelichting te geven op de positie van de fritesindustrie in de aardappelketen. Hij vertelde daar over de noodzaak om als fritesfabrikant voor de levering van pootgoed met handelshuizen langjarige contracten af te sluiten.

'Wij maken voor de verkoop van frites ook vaak afspraken voor langere periodes. Maar veel van onze afnemers willen alleen zakendoen, als we kunnen aantonen dat we voor de duur van onze afspraak ook voldoende pootgoed van specifieke rassen hebben vastgelegd.'

Altijd inkoopvoordeel

Het voordeel van de pootgoedcontracten is volgens Van der Meer de zekerheid van de levering van de gewenste fritesrassen. Verder gaat het om grote volumes en is er altijd een inkoopvoordeel, zo zegt hij. 'Ook dankzij de contracten is het pootgoed dit jaar bij ons nauwelijks duurder dan voorgaande jaren, ondanks de beperkte beschikbaarheid. Wij berekenen nooit extra marge op pootgoed.'

Over de kwaliteit van het pootgoed en het te leveren volume heeft Van der Meer wel het een en ander op te merken. Hij juicht het toe dat een ketenproject is opgestart om de oorzaken van de opkomstproblemen van aardappelen te achterhalen. Maar wat hem betreft mag de pootgoedsector over het algemeen kritischer zijn op de prestaties van enkele telers die de kwaliteit minder serieus nemen.

Tekst gaat verder onder kader.

Aangepaste keuringsnormen

De NAK doet als keuringsdienst perfect zijn werk voor een betere kwaliteit van de pootaardappelen, vindt Van der Meer. Wel pleit hij voor aangepaste keuringsnormen voor fritesrassen. 'Het telen van uitgangsmateriaal voor de fritesindustrie is iets heel anders dan de teelt van pootgoed voor de exportmarkt. De regels zouden daarop meer moeten worden afgestemd.'

Van der Meer wijst erop dat een strenge controle op uiterlijke afwijkingen voor de fritesindustrie weinig toevoegt. 'Het is jammer om vanwege groeischeuren of schurft waardevolle poterpartijen kwijt te raken voor de teelt van fritesaardappelen. Verder zou de NAK zich bij de keuring meer kunnen focussen op specifieke raseigenschappen. Rassen die meer problemen geven voor de vitaliteit, verdienen in de teelt en in de controle ook meer aandacht.'

Voor de teelt van fritesaardappelen vertaalt de kwaliteit van pootgoed zich volgens Van der Meer uiteindelijk vooral in aantallen stengels en dus productie. 'Voor onze contracttelers hebben we vooral behoefte aan een goede vitaliteitstest en willen we graag weten hoe de poters zijn geteeld, gerooid en bewaard.'

'Onbegrijpelijk'

Van der Meer vindt het tot slot onbegrijpelijk dat de pootgoedsector voor de aflevering van zijn product niet volledig overstapt op sorteringen tot op 5 millimeter nauwkeurig. 'Wij kunnen met poters van 35 tot 50 millimeter nauwelijks ons areaal op een goede manier inplannen', stelt hij.

'Sorteringen van 35 tot 40 of 40 tot 45 millimeter leveren voor ons grote voordelen op. We willen daar extra voor betalen en daarmee is het een stimulans voor de pootgoedbedrijven om meer te focussen op een betere maatsortering, dan op extra kilo's per hectare.'