Laagje poep, laagje stro

Eerlijk gezegd dacht ik dat dat een kwestie van transporteren en neerzetten zou zijn, maar daarbij vergat ik de aanleg van gas, water en licht. In onze groepsapp had ik daarover wel berichtjes voorbij zien komen, maar deze waren zo technisch van aard dat ik was afgehaakt. Een kleine greep:

Boy: 'Moeten we een leiding richting de propaantank aanleggen of kan de unit worden verwarmd met een omkeerbare airco?'
Jurre: 'Het eerste. En hoe doen we het met de afvoer van toilet- en vuil water? Gaat dat naar de mestkelder in de stal?'
Boy: 'Dat kan. Maar makkelijker is het om een IBA (Individuele Behandeling Afvalwater) te bestellen. Al zijn wij zelf groot voorstander van een composttoilet: die hebben wij in huis. Durven jullie dat aan?'
Jurre: 'Jazeker, prima.'

Wacht even: composttoilet? Dat woord kende ik wel. Dat is een soort potstal voor mensen. Laagje poep, laagje stro. Totdat de bak vol is en over het land kan worden uitgestrooid. Een duurzame oplossing voor de verspilling van schoon drinkwater, maar enthousiasme voelde ik niet direct.

In de composthoop van mijn ouders krioelden vroeger allerlei beestjes en alleen al de gedachte aan maden, pissebedden en spinnen onder mijn blote billen maakte me neurotisch. Onterecht, volgens Boy. 'We zien nooit beestjes. En stinken doet het ook niet. Kom maar eens oefenen.'

Welja. Verder verheug ik me behoorlijk op Weesp. Zeker nu Jurre met zulke blije verhalen thuiskomt. 'Ik heb vandaag het transport voor onze unit geregeld: een trailer met gestuurde achteras. De onderbaan van puin ligt klaar, de nuts regelen we volgende week.'

Het zei me opnieuw allemaal niets, maar zijn opgetogen ogen spraken boekdelen.