Laatheid ras van belang bij opbrengst quinoa

Quinoa is een gewas met een brede waaier aan toepassingsmogelijkheden. De Europese productie van quinoa vult gaandeweg een deel van de vraag in naast de import uit Zuid-Amerika.

Sinds 2014 werkt het Belgische onderzoek- en adviesbureau Inagro aan kennisontwikkeling samen met onder andere ILVO en Proefcentrum Herent in het ‘quinoa platform’. In de proef testen ze rassen die in West-Europa zijn te telen.

Prestaties

Het afgelopen seizoen kan volgens Inagro een referentie zijn voor de prestaties van de rassen in droge condities. Bij de proef ging het om de rassen Bastille, Dutchess en Jesse uit Nederland (Wageningen UR) en Puno, Titicaca en Vikinga uit Denemarken (Quinoa Quality).

Afgezien van opkomstverschillen verliep het groeiseizoen verder gunstig. Ondanks het uitzonderlijk droge seizoen werden vrij goede netto opbrengsten gehaald met gemiddeld 2,75 ton per hectare.

Bastille kende een minder goede opkomst, rijpte traag af en kon pas op 19 september worden geoogst. Met 3,3 ton per hectare was de opbrengst goed. Dutchess, Puno en Vikinga scoorden gemiddeld met 2,7 tot 2,9 ton per hectare. Jesse en Titcana hadden met respectievelijk 2,3 en 2,4 ton per hectare een matige opbrengst.

Laatheid ras

Inagro constateert dat laatheid in het algemeen opnieuw een maat voor het opbrengstvermogen. De volgorde van afrijpen was ongeveer: Jessie, Titicaca, Puno, Vikinga, Bastille, Dutchess.

Een vroege zaai is positief, zeker bij late rassen. Bij Bastille en Dutchess pakte dit gunstig uit, maar hun oogst kan in een moeilijke nazomer problematisch zijn. De vroege rassen boeten iets in qua opbrengst maar bieden meer garanties op een tijdige oogst.

Naast deze veldeigenschappen zijn ook de verschillen in oogstkwaliteit (kleur, grootte zaden, saponinevrij of niet en dergelijke) belangrijk om rekening mee te houden, aldus Inagro.