Niet de prijs maar de waarde van voedsel telt

Boeren en tuinders verdienen een goede prijs. Een statement waar geen mens het mee oneens is. Toch ligt dat niet zo eenvoudig in de praktijk. De grillen van de markt zijn vaak wel, maar regelmatig ook niet voldoende om de kosten te dekken.

Voor een betere prijs wordt al snel naar de supermarkt gekeken. Logisch, want aan de kassa wordt de eindprijs betaald. Maar hoeveel invloed hebben de inkopers van Albert Heijn, Jumbo, Superunie, Lidl en Aldi nu echt op het inkomen van boer en tuinder?

Als twee derde van de productie over de grens verdwijnt is de relatie tussen de kostprijs, de verkoopprijs in Nederland en de totale opbrengst er maar deels. En de uitdaging wordt alsmaar groter naarmate het wensenlijstje qua productie langer wordt. Meer welzijn, minder milieu-impact, hogere kwaliteit. En dat in een omgeving waarin schaalvergroting en intensivering niet langer gewenste reflexen zijn en we kleinschaligheid en kringlopen koesteren.

Die waarde heeft zijn prijs. En ook al hebben die vijf Nederlandse inkooploketten maar deels hun invloed, wegkijken kunnen ze niet. Hun klanten accepteren de consequenties van die ratrace om de laagste prijs namelijk ook niet. We maken ons met z’n allen steeds drukker over de impact van voedselproductie voor mens, dier en milieu.

Versterking van de positie van de boer en tuinder in de keten krijgt steeds meer aandacht. Ook in de Europese en Nederlandse politiek. LNV-minister Carola Schouten sloot deze week dwang niet uit als er geen verbetering komt.

Het zijn slechts woorden, maar ze geven wel blijk van een kentering. Het gaat niet om de prijs, maar om de waarde van voedsel. Als boer en tuinder kun je die verschuiving enkel toejuichen.