Emoties oogsten

Het is een maand waarin om de een of andere reden meer plaats lijkt te zijn voor emoties, zoals het gevoel van onrecht. Als ZLTO dagvaarden we de provincie Noord-Brabant. Omdat we moeten opkomen voor al die boeren die lijden onder onhaalbaar, onbetaalbaar, onbegrijpelijk en oneerlijk provinciaal beleid.

Ik ben ervan overtuigd dat dit ons allemaal raakt. Ik zie de uittocht van Brabantse boeren naar andere delen van ons land. Wat betekent dit voor de leefbaarheid van onze Brabantse kerkdorpen? En hoe reageren de andere provincies? Wat is de landelijke milieuwinst als boeren tientallen kilometers verderop gaan zitten? En wat betekent dit voor al die boerengezinnen die het niet meer redden?

Ik voel mij geraakt door de soms schrijnende situaties bij onze leden thuis. En dat speelt niet alleen in het zuiden van het land. Het is soms best eenzaam op het erf. Dan hoop ik maar dat boeren elkaar uit de put helpen. En dat leden de weg naar hun vereniging weten te vinden. We zijn er immers altijd voor elkaar.

Augustus. De oogstmaand. Dit jaar komt daar extra emotie bij kijken, want door extreme droogte bidden veel boeren en tuinders voor een goede oogst.

Allemaal emoties. Emoties om te delen als boeren met elkaar. Maar ook als boeren met burgers. Want emoties verbinden.